بررسي عدم مشاركت مردم در احياء بافت هاي فرسوده از ديدگاه فرهنگي-اجتماعي نمونه موردي ميدان شهدا مشهد

مشاركت را مي توان به معناي شركت و حضور جدي، فعال، آگاهانه و ارادي، سازمان يافته و مؤثر افراد، گروه ها و سازمان هاي شهري در فعاليت هاي اقتصادي اجتماعي و فرهنگي زندگي شهري براي نيل به اهداف جمعي شهري دانست. شهرمشهد داراي بافت هاي فرسوده متعدد اعم از تاريخي ،مياني و حاشيه اي مي باشد كه به تدريج و به دلايل مختلف در حال نابودي است. شايد پاره اي از علل اساسي اين مرگ تدريجي عدم مشاركت وحضور جدي مردم در برنامه ها و طرح هاي توسعه شهري و عدم هماهنگي بين سازمان هاي مسئول باشد. ميدان شهدا مشهد نيز با قدمتي 70 ساله در دوره پهلوي اول از بافت هاي فرسوده مشهد محسوب شده كه در تكميل پروژه بزرگ ميدان شهدا، مشاركت ساكنين و شهروندان نقش اساسي خواهد داشت . هدف مقاله حاضر، شناسايي عوامل فرهنگي اجتماعي موثر برعدم مشاركت مردم و تأخير و اخلال در روند نوسازي و بهسازي بافت فرسوده ميدان شهداي مشهد، از طريق تحليل ويژگي ها وخصوصيات آسيب زاي فرهنگي موجود در زندگي، رفتار و ارتباطات ساكنين بافت يادشده است .اين تحقيق در زمره پژوهش هاي توصيفي تحليلي قرار مي گيرد كه مي تواند نتيجه اي كاربردي دربرداشته باشد . از آنجايي كه بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده شهري از ضروريات توسعه پايدار شهري است و شهروندان نقش مهمي در اين فرآيند دارند بخصوص شهروندان ساكن در بافت هاي فرسوده و ساكن در حاشيه ميدان شهداي مشهد، بر همين اساس حجم نمونه اي برابربا 214 نفر از شهروندان انتخاب و مورد مطالعه و سنجش قرار گرفت. براساس مطالعات صورت گرفته و نتايج تحقيق، از عمده ترين موانع فرهنگي مي توان به عدم اعتماد به عملكرد دستگاه اجرايي)دولت و شهرداريها(، تشديد فردگرايي در پي گيري ارزش هاي اقتصادي، مجاورت مكاني با حرم مطهر و ... اشاره نمود.