بررسي رابطه دين باوري با تمايل به اعتياد به الكل و مواد مخدر در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان (مطالعه موردي: پرديس خواجه نصير الدين طوسي كرمان)

اعتياد به موادمخدر يكى از مهمترين مشكلات اجتماعي، اقتصادى و بهداشتى است كه عوارض ناشى از آن تهديدى جدى براى جامعه بشرى محسوب شده و موجب ركود اجتماعى در زمينه ‏هاى مختلف مى‌گردد همچنين ويرانگري‏ هاى حاصل از آن زمينه ساز سقوط بسيارى از ارزش‌ها و هنجارهاى فرهنگى و اخلاقى شده و بدين ترتيب سلامت جامعه را بطور جدى به مخاطره مى‌اندازد. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين دين باوري با تمايل به اعتياد به الكل و مواد مخدر در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان است. روش انجام پژوهش، پيمايشي، از نوع توصيفي-همبستگي مي باشد. جامعه آماري نيز كليه دانشجويان دانشگاه فرهنگيان (پرديس خواجه نصيرالدين طوسي كرمان) كه در سال تحصيلي 95-94 مشغول به تحصيل مي باشند، از اين جامعه به طور تصادفي 384 نفر انتخاب شدند، براي سنجش متغيرها از پرسش نامه دينداري گلاك و استارك (1965) و پرسش نامه فرچاد (۱۳۸5) استفاده شده است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه بين ابعاد اعتقادي، عاطفي و پيامدي دينداري و گرايش به اعتياد رابطه معنادار وجود دارد، ولي بين بعد مناسكي دينداري و گرايش به اعتياد رابطه معناداري وجود ندارد.