نقش دينداري در گرايش و عدم گرايش دانشجويان به سيگار

مسئله اعتياد به سيگار درميان دانشجويان درجهان امروز از مسائل مهم اجتماعي است و يكي از مشكلات عمده جوامع محسوب مي شود.جامعه شناسان،روان شناسان،وپزشكان وديگر كارشناسان و همچنين سازمان هاي مختلف براي پيشگيري و مبارزه با مصرف سيگار توسط دانشجويان طرح ها و برنامه هاي مختلفي را به اجرا گذاشته اند تا بهداشت عمومي جامعه را حفظ كنند و از هدر رفتن نيروهاي انساني جلوگيري نمايند.يكي از اين برنامه ريزي هاي انجام شده در اين زمينه فراهم اوردن زمينه هاي تحقيقاتي در مورد بررسي عوامل بازدارنده ازگرايش دانشجويان به سيگار است ..لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش دينداري در گرايش و عدم گرايش دانشجويان به مصرف سيگار در بين دانشجويان دانشگاه ازاد اردبيل انجام شد.براي انجام پؤوهش حاضر 100نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اردبيل به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند.ابزار پژوهش شامل مقياس دينداري خداياري فرد و مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني زاده محمدي بود.و نتايج به دست امده به روش همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج به دست امده نشان داد كه بين دينداري و گرايش به مصرف سيگار در بين دانشجويان همبستگي منفي معناداري وجود دارد.افرادي كه باورهاي مذهبي قوي تري دارند گرايش كمتري به مصرف سيگار دارند.