بررسي راهكارهاي پرورش تدريس خلاق در بين دانشجو معلمان

مسئله توسعه خلاقيت در نظام آموزشى رسمى بيشتر از اين جهت حائز توجه است كه بر اساس پژوهش ها دريافته‌ايم كه درابتداخلاقيت دراغلب كودكان مشاهده مي‌شود ولى منحنى تحول آن در حدود۱۰سالگى افت مي كنددو نتيجه آن فقدان علاقه به يادگيري وافزايش مشكلات رفتاري و انگيزشي است.اما اگر دانشجو معلمان روشهاي تدريس را بر پايه شناخت و پرورش استعدادهاي دانش آموزان، نياز جامعه و نزديك كردن محيط مدرسه به شرايط و زند گي بيروني قرار دهند، مي توانند در جهت شكوفايي خلاقيت در دانش آموزان گام بردارند. يكي از اهداف اساسي آموزش و پرورش شكوفايي خلاقيت دانش آموزان است.خداوند متعال نيز به اين مسئله عنايت خاصي داشته اند و بعد خلق اشرف مخلوقات اين گونه فرموده اند:«فتبارك الله احسن الخالقين»(مومنون،آيه14)نو آفريد و آفرين گفت .اما با وجود اهميت اين موضوع، به علت هاي مختلف تاكنون كمتر به پژوهش و مطالعه بنيادي و برنامه ريزي در زمينه پرورش خلاقيت دانش آموزان، پرداخته شده است و اين درحالي است كه به شدت به نسلي خلاق و نوآور نيازمنديم .تحقيق حاضر به بررسي راهكارهاي پرورش خلاقيت در بين دانشجو معلمان (معلمان آينده)پرداخته است.نوع اين تحقيق،كاربردي و روش تحقيق آن زمينه اي، كه در قالب يك روايت(پژوهش روايي)آورده شده است.