بررسي نقش توانمند سازي اجتماعي و فرهنگي دانشجويان در كاهش تقاضاي اعتياد

هدف پژوهش حاضر تاثير نقش توانمندي فرهنگي و اجتماعي دانشجويان در كاهش تقاضاي اعتياد است. دانشجويان بخش عمده اي از جوانان را تشكيل مي دهند. اين جمعيت دانشجويي كه عمدتاً در پايان دوره ي نوجواني و اوايل جواني زندگي مي كنند با توجه به ويژگي ها خاص اين دوره، ازنظر ابتلا به مصرف مواد بيشتر در معرض خطر هستند. همچنين تنوع شناسي مواد در ميان دانشجويان نشان مي دهد كه مصرف مواد سبك، سيگار، قليان و مشروبات الكلي در بين دانشجويان از شيوع بالا و مصرف مواد سنگين حشيش، قرص هاي اكس، ترياك، هروئين، كراك و شيشه از شيوع اندكي برخوردار است. اعتياد يك فرآيند است نه يك اتفاق، فرايندي كه قبل از بروز آن شروع شده است حتي مي توان گفت از دوران جنيني اعتياد تمام خانواده و هر كس كه به آنها نزديك است و كل اجتماع را تحت تاثير قرار مي دهد بنابراين اعتياد يك بيماري خانوادگي مي توان ناميد. براي تهيه اين مقاله از روش كتابخانه اي استفاده شده است. نتايج بدست آمده نشان مي دهد مدل تصورات و تمايلات به همراه ارائه راهكارهاي پيشگيرانه براي اثربخشي قابل توجهي براي ايجاد ايمن سازي رواني براي امتناع از سوء مصرف مواد مي باشد. اما اقدامات پيشگيرانه اگر چه زمان بر ولي موثرتر از درمان است. اما عنايت به جوان بودن جمعيت دانشجويي و مشكل بودن درمان اعتياد و تحديد عرضه، هر گونه سرمايه گذاري بر روي فعاليت هاي پيشگيرانه به ويژه پيشگيري اوليه از سوء مصرف مواد در محيط هاي دانشگاهي از اولويت بالايي برخودار است. با گذشت زمان چند دهه از عمر از اقدامات پيشگيرانه، اسراتژي هاي متفاوتي مطرح گرديده است كه به نظر مي رسد اتخاذ يك رويكرد جامع و به عبارتي هجوم همه جانبه به اين پديده از اثرگذاري بالاتري برخوردار باشد. در اين راستا مي توان به انجام فعاليت هايي در زمينه هاي زير اشاره كرد: آموزش، اطلاع رساني، فعاليت هاي جايگزين، تقويت مراكز مشاوره دانشجويي، و نهايتاً برنامه آموزش مهارت هاي زندگي كه شايد به جرات بتوان گفت كه موثرترين برنامه پيشگري از اعتياد تا كنون است.