بررسي تغييرات اقليمي و سيلاب بر افزايش آلودگي‌هاي محيط‌زيست شهري و ساحلي بندر بوشهر

بررسي آمار موجود شاخص‌هاي هيدرولوژيك و رخدادهاي سيل، نشان مي‌دهد كه مناطق جنوب غرب و جنوب شرق از سيل خيزترين نقاط كشور مي‌باشد، استان بوشهر با مساحتي در حدود 28 هزار كيلومترمربع با اقليم خشك و بياباني، متوسط بارندگي حدود 250 ميلي‌متر و ريزش اندك جوي، تابع وضعيت جغرافيايي و اقليمي غالباً به‌صورت رگبار بوده كه عمدتاً نيز از دسترس خارج مي‌گردد. در تحقيق حاضر ابتدا موقعيت جغرافيايي بندر بوشهر بررسي و شرايط عوامل اقليمي در منطقه مورد بررسي قرار گرفت. سپس با تعيين ارتباط عوامل اقليمي در گسترش آلودگي‌هاي محيط‌زيست (پساب و پسماند)، راهكارهاي كاهش و كنترل آلودگي‌ها تعيين شد. نتايج نشان داد با توجه به اينكه اين بندر داراي بارش فصلي از نوع كم و شديد به‌ويژه در زمان‌هاي اوج مد دريا مي‌باشد، همچنين به دليل قليايي بودن جنس زمين و جاري شدن حجم وسيع آب تا مرز سيلابي شدن، پسماندهاي تفكيك نشده (كه اصلي‌ترين عوامل بيماري‌زا مي‌باشد) از طريق سيلاب سطحي به مناطق مسكوني، شهري و همچنين مجاورت ساحل جاري مي‌شوند. اين رواناب موجب افزايش آسيب‌هاي محيطي زيستي فراوان به محيط دريا و ساحل و خطر سلامت و شيوع بيماري ساكنين بندر بوشهر شده است. پيشنهاد مي‌شود علاوه بر كنترل و سرعت در تفكيك پسماندها در فصول بارندگي، محل تجمع پسماندها نيز بر پايه حفظ محيط‌زيست و بهداشت شهروندي پيشگيري شود.