بهبود عملكرد رله هاي X-Duplex با استفاده از الگوي انتخاب بهينه رله

با توجه به وجود چالش سقف عملكرد در رله هاي full-duplex ،يعني عدم افزايش متوسط نرخ ارسالي با افزايش توان ارسالي در رله و منبع، با استفاده از روشهايي مانند رله‌هاي X-duplex يعني استفاده تركيبي از رله هاي full-duplex و half-duplex ،كه در اين روش مشكل سقف عملكرد حل شده ولي به علت استفاده از حالت HD عملكرد سيستم كاهش پيدا مي‌كند.در مقالات ديگر با در نظر گرفتن مسير مستقيم بين منبع و مقصد ايراد سقف عملكرد را برطرف كرده اما سيستم با اين فرض از حالت عملي خود فاصله مي‌گيرد . در يك روش ديگر با تخصيص توان بهينه، با توجه به ثابت بودن مجموع توان ارسالي بين منبع و رله مشكل سقف عملكرد را حل كرده اما به دست آوردن يك فرم بسته براي تابع توزيع تجمعي(CDF) ممكن نبوده و باعث پيچيدگي زيادي در پياده سازي آن مي‌شود. در مقاله ديگر با استفاده از الگوي انتخاب بهينه رله در سيستم هاي چند رله‌اي تا حد امكان مشكل سقف عملكرد را بهبود مي‌دهند اما اين ايراد به صورت كامل برطرف نمي‌گردد .در اين مقاله با استفاده از يك الگوي تركيبي از عملكرد رله هاي XD و الگوي انتخاب بهينه رله در سيستم هاي چند رله‌اي،عملكرد سيستم را بهبود مي ‌بخشيم.در واقع كاهش عملكرد سيستم هاي XD را جبران خواهيم نمود.در نهايت تابع توزيع تجمعي(CDF) نسبت سيگنال به تداخل و نويز (SINR) و از روي آن احتمال قطع(outage) را به دست مي‌آوريم.در نهايت با شبيه سازي ، الگوي جديد را با حالت XD ساده بر روي نمودار مقايسه خواهيم نمود و حالت تئوري را با شبيه سازي براي تابع توزيع تجمعي مقايسه مي‌كنيم تا صحت فرمول‌هاي به دست آمده بررسي شود. با انتخاب اين الگو هم عملكرد سيستم هاي XD را افزايش داده و همچنين با توجه به استفاده از الگوي انتخاب بهينه رله به عنوان يك الگوي ساده و قابل پياده سازي، قابليت عملي بودن سيستم را افزايش مي‌دهيم.سپس الگوي تخصيص توان بهينه را با الگوي جديد مقايسه مي‌كنيم تا مشخص شود در صورت استفاده از چند رله، دو الگوي فوق با هم برابري خواهند نمود.