سياستگذاري مشترك بين اقتصاد ديجيتالي و توسعه دولت الكترونيك با استفاده از مدل سيستم دايناميك

تاثير فناوري اطلاعات و ارتباطات بر افزايش بهره‌وري بخش‌هاي اجتماعي- اقتصادي باعث شده است كه برنامه توسعه كشورها برمحور فناوري اطلاعات بنا شود. توسعه فناوري-محور باعث شده اين بخش‌ها نه تنها بطور مجزا پيشرفت كنند، بلكه متقابلا بر پيشرفت ساير بخش‌‌ها اثر مثبت بگذارند، بنحويكه سياست‌گذاري هركدام تاثيرپذير از سياست‌‌گذاري ساير بخش‌هاي اقتصادي- اجتماعي خواهد بود. در اين راستا، بي‌شك تصميم‌گيري‌هاي دولت در زمينه توسعه اقتصاد و جامعه ديجيتال مي‌تواند به توسعه كسب‌وكارها و خانواده‌ها كمك كند يا مانع آن شود. از طرفي فناوري‌هاي ديجيتال، همراه با منافع خود، چالش‌هاي جديد اقتصادي و رگولاتوري براي كسب‌وكارها و دولت به ارمغان آورده‌اند. هدف از اين مقاله بررسي نقش دولت در توسعه اقتصاد ديجيتالي جامعه و تاثير اقتصاد ديجيتالي بر عملكرد دولت است. براي تعيين اين تاثير، ابتدا مدلهاي توسعه هريك را بطور مجزا بررسي كرده وسپس با استفاده از يك روش تجزيه و تحليل (ديناميك سيستم) سياستهاي توسعه‌ اجتماعي، اقتصادي، سياسي، فناوري، دموكراتيك و ويژگي‌هاي فرهنگي در توسعه دولت الكترونيك و اقتصاد ديجيتال را با توجه به تاثير متقابل آنها بريكديگر، مورد ارزيابي قرار داده‌ايم. در نهايت سعي كرده‌ايم سياست‌هاي مشترك توسعه دولت الكترونيك و اقتصاد ديجيتال را تعيين و معرفي كنيم، استخراج اين سياستها اولويتهاي برنامه‌ريزي توسعه برمبناي فناوري اطلاعات و ارتباطات را نشان خواهد داد.