بررسي موانع رشد دانشي،اقتصادي و مديريتي صنعت گردشگري ايران

مديران امروزي با عينك اقتصادي به صنعت گردشگري نگاه مي‌كنند و معتقدند يكي از عوامل مهم و تاثيرگذار در توزيع ارز يا پول در كل جهان و فاصله گرفتن از اقتصاد نفت پايه، اتكا به همين صنعت مي‌باشد, لذا بديهي است جهت رسيدن به يك توزيع عادلانه، همه‌ي كشورها بايستي در جهت رفع چالش‌هاي گردشگري كوشا باشند. در كشور ايران نيز يكي از عوامل مهم و تاثيرگذار در اقتصاد، صنعت گردشگري مي‌باشد كه با وجود تلاش‌هاي مديران ارشد، كشور با چالش‌هاي جدي در اين حوزه مواجه است و جهت حركت در مسير خارج شدن از وابستگي اقتصادي نفت بايد در حوزه‌هاي مختلف از جمله صنعت گردشگري كوشا باشند. در ايران اكثر هدفگذاري‌ها معطوف به خصوصي‌سازي واحدهاي اقـامتي، تبليغـات جهـانگردي، آمـوزش نيروي‌انساني، سياست‌هاي تشويقي ساخت تأسيسات ايرانگردي و جهانگردي، تخفيف‌هاي مالياتي بوده كه بيشترين هدف آن‌ها جذب تقاضا بوده در حالي كه چالش‌هاي پيش روي اين صـنعت نـه تنهـا اسـتحكام و تـداوم بيشتر سياست‌هاي جانب تقاضا را طلب مي‌كند، بلكه سياسـتگـذاري ابعـاد عرضه و سازماندهي ساختار فعاليت بنگاه‌ها را مي‌طلبد. در اين مقاله با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و ميداني سعي در شناسايي موانع رشد اقتصاد گردشگري شده و سعي بر آن بوده پتانسيل‌هاي موجود در كشور با نمونه‌هاي مشابه آن در خارج از كشور مقايسه شود و نهايتا در قالب پيشنهاداتي جهت رفع چالش‌هاي پيش‌روي اين پتانسيل‌ها و رفتارهاي كاراي قابل اجرا پيشنهاد شود.