مروري بر مدل هاي ترامكانيك تجربي ارائه شده براي تعامل چرخ و خاك وسايل چرخ دار

براي شبيه سازي وسايل نقليه اي كه بر روي زمين هاي عملياتي و شكل پذير در حال حركت هستند، تعيين مدل هاي تاير دقيق و كارآمد ضروري مي باشد. استفاده ي مستقيم از مدل تاير پيش بيني شده براي حركت جاده اي روي خاك نرم امكان پذير نيست. روش هايي كه براي مدل كردن و ارزيابي عملكرد تايرهايي كه روي سطوح شكل پذير در حال حركت هستند تحت تأثير خواص زمين، طراحي و پارامترهاي عملياتي واقع مي شوند. اين روش ها از متدهاي تجربي ساده تا روش هاي المان محدود خيلي پيچيده تقسيم بندي شده اند. مدل هاي تجربي معمولأ براي ارزيابي ساده اي از وسايل نقليه در جايگاه هاي در حال حركت يا در حال ايستا استفاده مي شود. اين مدل ها بطور كلي بر اساس تست هاي آزمايشگاهي يا تست هاي مزرعه اي قرار مي گيرند. در اين تحقيق هدف اينست كه به بررسي مدل هاي ارائه شده در گروه مدل هاي تجربي و مزايا و معايب آن پرداخته شود.