بررسي سامانه هاي خنك كننده ي گلخانه

فنّاوري گلخانه‌اي يك گزينه قابل ‌دوام براي توليد محصول در شرايط آب و هوايي نامطلوب است. درجه حرارت بالا در تابستان يك مانع عمده براي كاشت و توليد محصول موفق درگلخانه مي‌باشد. هدف اصلي اين مقاله بررسي جامع طراحي و فن‌آوري خنك‌كننده هاي گلخانه در مناطق استوايي مي باشد. بررسي گزارش‌ محققان در فن‌آوري‌هاي خنك‌كننده قابل‌اجرا در گلخانه در مناطق گرمسيري نشان داد، كه جدا از خنك‌كننده ها، انجام مطالعات در طراحي گلخانه‌اي، ارزيابي مواد پوششي جديد براي گلخانه‌ و تهويه طبيعي با توجه به آب‌وهواي محلي و شرايط زراعي براي رسيدن به منافع مطلوب ضروري است. هر يك از فن آوري هاي اجرا شده داراي مزايا و معايبي مي باشد. تجزيه ‌و تحليل مطالعات قبلي نشان داد، كه گلخانه در آب‌وهواي گرمسيري و نيمه گرمسيري بايد در جهت شرق به غرب براي بهره‌گيري از حداكثر سطوح نور باشد. براي خنك كردن گلخانه مي‌توان از تهويه طبيعي، سرمايش تبخيري، سايه‌اندازي و سامانه كامپوزيت استفاده كرد. سامانه فن و پد كه بهترين انتخاب درمناطق با رطوبت كم استوايي است، دماي هواي داخل گلخانه را مي‌تواند به‌تنهايي بين 6-4 درجه سلسيوس و اگر همراه با سايه استفاده ‌شود، بين 12-4 درجه سلسيوس كاهش دهد. سامانه مه پاشي به‌منظور كاهش دماي داخلي گلخانه به ميزان 8-3 درجه سلسيوس نسبت به محيط بيرون در تابستان مناسب است. هرچند سامانه مبدل حرارتي زمين به هوا مي‌تواند دماي هواي داخل را به ميزان قابل ‌توجهي كاهش دهد، اما مشكل عمده اين روش، دخالت هزينه اوليه و طول عمر كم لوله‌هاي فلزي به علت خوردگي است.