انرژي هاي تجديدپذير در بخش كشاورزي

در حال حاضر، بيش از 81 درصد كل انرژي مصرفي جهان و بيش از 95 درصد انرژي مصرفي در ايران را سوخت هاي فسيلي تأمين مي كنند. مصرف اين نوع از سوخت ها باعث توليد گازهاي سمي و آلوده كننده هوا، بارش باران هاي اسيدي و در نتيجه آلودگي رودخانه ها، درياچه ها و آبهاي زيرزميني و بالاخره بالا رفتن گاز كربنيك موجود در اتمسفر زمين شده است. از طرف ديگر به دليل رشد مصرف انرژي و استفاده بي رويه از منابع انرژي فسيلي و همچنين پايان پذير بودن منابع نفتي و گازي كشور مي بايست از هم اكنون به فكر انرژي هاي جايگزين بود. با توجه به توانمندي هاي انرژي هاي تجديدپذير، وجود استعداد آب و هوايي و شرايط مناسب بهره گيري از اين قبيل انرژي ها و پاك بودن اين انرژي ها، اهميت استفاده از آنها در بخش كشاورزي لازم و ضروري به نظر مي-رسد. در كشور ايران پتانسيل هاي خوبي براي استفاده از اين منابع انرژي وجود دارد و با توجه به اينكه انرژي هاي پاك مي توانند نقش بسزايي در صرفه جويي و كاهش هزينه توليد داشته باشند، جايگزيني آنها با انرژي هاي آلاينده مي تواند مفيد و حياتي باشد. نكته ي قابل توجه در بكارگيري از اين انرژي ها اينست كه با شرايط و ويژگي هاي مكان هايي كه مي خواهيم در آنها از اين انرژي ها بهره گيري كنيم تناسب و سازگاري داشته باشد. نكته ديگري اينست كه بايد در نظر داشته باشيم كه بكارگيري اين انرژي ها در بخش كشاورزي ايران توجيه اقتصادي دارد يا خير. ضمن معرفي كوتاهي از انرژي هاي تجديدپذير و تجديدناپذير، در اين مقاله سعي شده است با توجه به اهميت انرژي هاي تجديدپذير و مزاياي اين نوع انرژي ها، كاربرد آنها را در زمينه كشاورزي بيان گردد.