ردپاي كشاورزي پايدار در روستاهاي مدرن

كشاورزي پايدار كليد حفظ امنيت غذايي است. و امنيت غذايي يك كشور وابسته به توسعه كشاورزي پايدار آن كشور است. عواملي همچون انرژي، مصرف سموم كشاورزي، كم آبي، مهاجرت و ... در كشاورزي پايدار نقش دارند. نقش هاي آن ها به صورت غير مستقيم و مستقيم ظاهر مي شوند. حفظ بقاي جامعه روستايي و رونق بخشيدن به آن باعث افزايش رونق كشاورزي مي شود و گامي به سوي كشاورزي پايدار است. در اين تحقيق وضعيت پنج روستا از توابع شهر بيارجمند واقع در استان سمنان مورد بررسي و مطالعه قرار گرفت كه مشخص گرديد كم بودن سطح درآمد روستاييان، نبودن امكانات، سختي كار و علاوه بر اين عوامل، عوامل محيطي مانند خشكسالي، مهاجرت روستاييان را براي تامين معيشت و دستيابي به شغل و زندگي بهتر به شهر كشانده است كه اين امر كاهش جمعيت جامعه توليدكنندگان محصولات كشاورزي را در پي داشته است. با تلفيق جامعه سنتي روستايي با دانش نوين و احداث روستاهاي نوين با حفظ فرهنگ و رسوم مي توان بازده كشاورزي و توليد محصولات را افزايش داده وشاهد رشد اقتصادي آن بود در صورتيكه هيچ گونه آسيبي به محيط زيست نرسد. مهم تر از آن پايداري كشاورزي را تثبيت و امنيت غذايي را تضمين كرد.