انرژي‌هاي تجديدپذير راهكاري براي كشاورزي پايدار

در كشاورزي كنوني از سوخت‌هاي فسيلي در پمپ‌هاي آب، گرم كردن گلخانه‌ها و موتورهاي كشاورزي استفاده مي‌شود، كه يكي از عوامل انتشار گازهاي گلخانه اي مي‌باشد و به نوبه خود باعث تسريع تغيير آب و هوايي مي‌شود. چنين آسيب‌هاي زيست محيطي را مي‌توان با ارتقاء استفاده از منابع تجديد پذير مانند انرژي خورشيدي، باد، سوخت‌هاي زيستي و غيره كاهش داد. مفهوم كشاورزي پايدار در يك تعادل ظريف بين به حداكثر رساندن بهره‌وري محصول و حفظ ثبات اقتصادي، در شرايطي كه استفاده از منابع طبيعي محدود و اثرات زيست محيطي مضر به حداقل برسد، نهفته است. از اين رو، براي ترويج سيستم‌هاي انرژي‌هاي تجديد پذير در كشاورزي پايدار، استفاده از پمپ‌هاي آب فتوولتائيك، آب گرم كن خورشيدي در گلخانه‌ها و خشك كن‌هاي خورشيدي براي مراحل پس از برداشت لازم است. در زمين‌هاي كشاورزي دور از شبكه برق، پمپ آب خورشيدي فتوولتائيك در مقايسه با سيستم ديزلي از لحاظ اقتصادي و سازگاري با محيط زيست گزينه مناسبي مي‌باشد. در اين مقاله نقش انرژي‌هاي تجديد پذير در كشاورزي با در نظر گرفتن جنبه‌هاي زيست محيطي، اقتصادي و تغييرات اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است. منابع انرژي تجديدپذير پتانسيل عظيمي براي صنعت كشاورزي است. مي توان كشاورزان را با يارانه تشويق به استفاده از فن آوري‌هاي انرژي تجديد پذير نمود.