مقايسه تعداد روزهاي كاري برداشت شلتوك به دو روش دستي و مكانيزه در شهرستان گرگان

به طور كلي شرايط آب و هوايي نقش مهمي در برنامه‌ريزي انجام عمليات كشاورزي دارد، زيرا نه تنها كيفيت و كميت محصول را تحت تأثير قرار مي‌دهد بلكه به عنوان عامل محدودكننده كار ماشين‌هاي كشاورزي نيز به شمار مي‌رود. عمليات برداشت محصول يكي از مراحلي است كه بيشترين وابستگي را به شرايط آب و هوايي منطقه دارد. در نتيجه بررسي اثر عوامل مختلف بر تعيين تعداد روزهاي كاري موجود براي انجام عمليات برداشت مي‌تواند سبب كاهش هزينه‌هاي مديريتي در مزرعه شود. در اين پژوهش، تعداد روزهاي كاري موجود براي انجام عمليات برداشت دستي و مكانيزه شلتوك در شهرستان گرگان براي دوره ده ساله به دست آمد. معيار وجود روز كاري براي انجام عمليات برداشت دستي و مكانيزه بر اساس دو پارامتر بارندگي و رطوبت نسبي هوا تعيين شد. نتايج نشان داد كه كه در عمليات برداشت مكانيزه با كمباين برنج، از آن جايي كه فرايند برداشت و خرمن‌كوبي به صورت همزمان انجام مي‌شود، تعداد روزهاي كاري موجود براي برداشت با اين روش بيشتر از اين تعداد براي برداشت دستي و مكانيزه با دروگر بوده است. هم‌چنين كمترين تعداد روز كاري براي هر دو روش برداشت دستي و مكانيزه با دروگر و مكانيزه با كمباين در سطح احتمال 90 درصد و با در نظر گرفتن هر دو عامل محدودكننده (بارندگي و رطوبت نسبي) به ترتيب 2 /38 و 3/ 51 روز به دست آمد.