بررسي تأثير روش‌هاي مختلف خاك‌ورزي بر عملكرد گندم و خواص فيزيكي خاك

با توجه به اهميت خاك‌ورزي در عمليات كشاورزي طرحي به منظور ارزيابي بهترين روش خاك‌ورزي در مزرعه‌اي كه زير كشت پنبه بود، در قالب طرح آماري كرت‌هاي دو بار خرد شده (اسپليت اسپليت پلات ) بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي، در سه تكرار اجرا شد. اثر روش، سرعت و عمق خاك‌ورزي بر ميزان عملكرد دانه، تعداد سنبله و عملكرد بيولوژيكي بررسي گرديد. نتايج نشان داد با افزايش سرعت ميزان عملكرد محصول و وزن كل محصول در مترمربع كاهش يافت. در روش خاك‌ورزي گاوآهن در عمق 30 سانتي‌متري بيش‌ترين مقدار عملكرد ولي در روش خاك‌ورزي گاوآهن با ديسك در عمق 20 سانتي‌متري بيش‌ترين عملكرد مشاهده شد. كمترين مقدار عملكرد در اين دو روش مربوط به عمق 20 و 25 سانتي‌متري به ترتيب در روش‌هاي گاوآهن و گاوآهن با ديسك است. در روش خاك‌ورزي گاوآهن و گاوآهن با ديسك در سرعت km/h 5 بيش‌ترين وزن محصول در مترمربع و در سرعت km/h 9 كمترين وزن محصول در مترمربع مشاهده شد. كم‌ترين ميزان رطوبت مربوط به روش خاك‌ورز مركب (حفاظتي) و بيش‌ترين مقدار مربوط به استفاده از ديسك (كم خاك‌ورزي)، و بلعكس بيشترين جرم مخصوص خاك در روش بي خاك‌ورزي و كمترين مربوط به روش‌هاي كم خاك‌ورزي، گاوآهن و گاوآهن با ديسك بود. نتايج، افزايش جرم مخصوص ظاهري با افزايش عمق خاك‌ورزي نشان داد. افزايش عمق خاك ورزي، افزايش در ميزان جرم مخصوص ظاهري را باعث شد. افزايش عمق خاك ورزي و عمق خاك باعث افزايش جرم مخصوص ظاهري ولي افزايش سرعت خاك ورزي، باعث كاهش جرم مخصوص ظاهري خاك مي‌گردد.