معرفي فناوري ميكروگازيفيكاسيون و بررسي جايگاه آن براي تامين انرژي پختوپز خانگي در ايران

با وجود فناوريهاي جديد، براي تامين انرژي خانگي از زيستتوده كماكان از روشهاي سنتي استفاده ميشودكه سوختن ضعيف، مصرف سوخت بالا، بازدهحرارتي پايين و آلودگي زيادي دارند. در اين مطالعه ضمن بررسي زيستتودههاي مناسب براي گازيسازي، به برخي جوانب فني بكارگيري آن براي تامين انرژي پختوپز خانگي پرداخته شده است. همچنين توضيحاتي در روندتوسعه، اصول مناسب براي طراحي، مواد قابل استفاده براي ساخت، روشهاي انتقالحرارت و برخي از ساير جنبههاي فني نوعي از اجاقهاي زيستتوده سوز توسعهيافته به اختصار تشريح ميگردد. اين اجاق‌ها عموماً با اشتعال پاكي كه بهارمغان ميآورند جايگزين مناسبي براي روش هاي سنتي هستند. مزاياي اين اجاقها را بهصورتكلي ميتوان در نرخ بالاي بازدهي در بازه 35 تا 50 رصد، ميزان آلايندگي پايين و ... دانست. در طرح ميكروگازيفاير سوخت به‌صورت حجم ثابت در اجاق قرار مي‌گيرد و از سمت بالا مشتعل ‌شده و در نتيجه آن گازهاي قابلاحتراق ، ، ، بخارآب و هيدروكربنها توليد مي‌شود. باوجود غني بودن كشور ايران در منابع سوخت‌هاي فسيلي، زيستتوده در برخي نقاط به خصوص در بين جوامع عشايري از اهميت قابل ملاحظهاي برخودار است. با توجه به اين نكات، اين امكان وجود دارد تا استفاده از اجاقهاي زيست‌توده سوز ميكروگازيفاير كه وسيلهاي مناسب براي بكارگيري فناوري گازيسازي در مقياس خانگي هستند، با توجه به بازدهي بالا و هزينه و آلايندگي پايين كه در مقابل روشهاي سنتي دارند، گزينه مناسبي براي جايگزيني با روشهاي سنتي باشند.