اثر خاك ورزي حفاظتي و تناوب گياهي بر عملكرد و جمعيت علف هاي هرز در زراعت گندم ديم

گندم ديم يكي از محصولات مهم در غرب ايران به خصوص استان همدان مي باشد. اطلاعات كمي در خصوص موفقيت آميز بودن بكارگيري تناوب‌هاي مختلف و سيستم هاي خاك‌ورزي حفاظتي در شرايط ديم وجود دارد. بدين منظور تحقيقي جهت بررسي اثر چهارسيستم خاك ورزي در سه تناوب گياهي بر جمعيت علف هاي هرز و عملكرد گندم در يك خاك لوم رسي سيلت دار در ايستگاه تحقيقاتي تجرك (شهرستان كبودر آهنگ) انجام شد. سيستم هاي خاك ورزي شامل (T1- روش مرسوم (گاوآهن برگرداندار+ سيكلوتيلر مجهز به غلطك) T2- خاك‌ورز مركب ( تيغه‌هاي قلمي + غلطك) T3- خاك‌ورز مركب ( تيغه‌هاي پنجه‌غازي + غلطك) T4- كشت مستقيم با دستگاه عميق كار ديم) در تناوب هاي،R1- آيش-گندم، R2- گندم-گندم و R3- نخود-گندم بود. اين تحقيق در قالب طرح آزمايشي كرت هاي خرد شده در سه تكرار اجرا شد. كرت اصلي، تناوب هاي گياهي و كرت فرعي، روش هاي مختلف خاك ورزي بودند. در حين آزمايش تراكم علف هاي هرز اندازه گيري شد. همچنين عملكرد گندم تعيين شد . نتايج نشان داد كه اثر تناوب گياهي برعملكرد گندم معني دار نبود وليكن روش هاي مختلف خاك ورزي بر عملكرد گندم معني دار شد وتيمار T3 بيشترين عملكرد گندم را در بين تيمارها داشت. اثر تناوب گياهي و خاك ورزي بر جمعيت علف هرز معني-دار شد. روش خاك ورزي (T1) و تناوب (R2) كمترين تراكم علف هرز را در بين تيمارها داشتند.