وضعيت و فرآيند سرمايه گذاري در استان كرمانشاه

سرمايه¬گذاري از ديد بسياري از تحليلگران حوزه اقتصادي يكي از برجسته¬ترين مؤلفه¬هاي توليد و تأثيرگذار بر چرخه اقتصادي و فعاليت¬هاي توليدي در هر كشوري است كه محصول ساز و كار پيچيده¬اي از تعامل عوامل مختلف اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي است. فقدان بستري مناسب و همچنين عدم ارائه يك الگوي مطلوب براي جذب و انباشت سرمايه از مهمترين چالش¬هاي فرآيند سرمايه¬گذاري در ايران و بخصوص مناطق مرزي است. استان كرمانشاه هم به مثابه يكي از مناطق مرزي ايران در فرآيند جذب سرمايه¬گذاري با فضاي نامناسبي كه عمدتا نشأت گرفته از موانع اقتصادي، مديريتي، فرهنگي و اجتماعي و همچنين موانع منطقه¬اي و بين المللي و نيز موانع دروني و شخصي بوده، نتوانسته است در اين راستا موفقيت قابل توجهي كسب نمايد. در اين مقاله سعي شده كه ضمن اشاره به وضعيت و فرآيند سرمايه¬گذاري در استان، يك تبيين رئاليستي با استفاده از روش تركيبي از مكانيزم¬هاي تبيين كننده سرمايه گذاري در استان ارائه گردد. در اين زمينه علاوه بر استفاده از داده¬هاي كمي و داده¬هاي كيفي، با فعالان اقتصادي و اساتيد دانشگاه مصاحبه¬هايي صورت پذيرفته است. نتايج حاصل نشان مي¬دهد كه نگرش وآگاهي نسبت به سرمايه گذاري مطلوب نيست، نگرش كوتاه مدت، عدم آگاهي عميق از بازار و توليد و عدم آشنايي كافي با ادبيات سرمايه¬گذاري همگي از عوامل مؤثر بر فرآيند سرمايه¬گذاري هستند. همچنين گرايش به سمت سرمايه¬گذاري به صورت سپرده¬گذاري در بانك¬ها و اوراق مشاركت، بر ساير سرمايه-گذاري¬ها غلبه دارد، و نيز نگرش مطلوبي نسبت به ريسك پذيري وجود ندارد. به اعتقاد مشاركت كنندگان شرايط اقتصادي و عوامل خارجي و تحريم¬ها تأثير جدي¬تري نسبت به شرايط فرهنگي، اجتماعي، سياسي و حقوقي دارند. به نظر مشاركت¬كنندگان تغيير در استراتژي¬هاي دولت تأثير چنداني بر سرمايه¬گذاري نداشته است.