اثر جمعيت و سرمايه¬گذاري خارجي بر مصرف انرژي تحليلي مقايسه‌اي بين ايران و ژاپن

افزايش مصرف انرژي و پايين بودن كارايي مصرف انرژي (نسبت توليد بر مصرف انرژي)، يكي از واقعيت‌هاي اصلي جامعه ايران است، كه در سال¬هاي اخير در محافل علمي توجه زيادي را به خود جذب كرده است. بنابراين در اين مطالعه با توجه به شواهد موجود در جامعه ايران، به بررسي علت تفاوت كارايي مصرف انرژي در ايران و ژاپن مي‌پردازيم. با استفاده از داده‌هاي مصرف انرژي، توليد ناخالص داخلي واقعي، جمعيت و سرمايه گذاري خارجي در بازه زماني 1970 تا 2012 براي دو كشور ايران و ژاپن و كاربست مدل ARDL باند و VECM به بررسي رابطه بلندمدت و كوتاه‌مدت بين متغيرهاي مورد نظر مي‌پردازيم. نتايج برآورد در بلندمدت نشان مي‌دهد، كه به ازاي يك درصد افزايش در توليد ناخالص داخلي در ايران مصرف انرژي 0.76 درصد و در ژاپن 0.2 درصد مصرف انرژي افزايش مي‌يابد. و كارايي مصرف انرژي در ژاپن بيش از ايران است. همچنين به طور متوسط نتيجه تجزيه واريانس نشان مي‌دهد، كه در ايران سهم جمعيت بيش از ساير متغيرها است. اما در ژاپن سهم توليد ناخالص در تغييرات مصرف انرژي بيش از ساير متغيرها است.