بررسي رابطه بين برنامه جبران خدمات و انگيزش كاركنان (مورد مطالعه: اداره كل امور مالياتي استان كردستان)

اين پژوهش در پي شناسايي رابطه بين برنامه جبران خدمات و انگيزش كاركنان در اداره كل امور مالياتي استان كردستان بود، كه بعد از بيان مسأله و تدوين ضرورت موضوع، اهداف و فرضيات تدوين شده و بعد از تعريف مفهومي و عملياتي متغيرها فصل دوم در راستاي اهداف و فرضيات نگاشته شد. در فصل دوم ابتدا مباني نظري مرتبط با دو متغير جبران خدمت و انگيزش شغلي بررسي شد، پس از مرور پيشينه‌هاي تجربي داخلي و خارجي چارچوب نظري و مدل پژوهش طراحي شد. جامعه آماري را كليه كاركنان اداره كل امور مالياتياستان در سال 1393(284 نفر) تشكيل داده‌اند، بر اساس فرمول كوكران 163 نفر به عنوان نمونه آماري تعيين شدند؛ پژوهش به روش توصيفي از نوع همبستگي انجام شده است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه بوده كه بعد از برآورد اعتبار و پايايي در بين پاسخگويان توزيع گرديد . براي سنجش پايايي پرسشنامه ها از آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار آلفا در پرسشنامه سبرنامه هاي جبران خدمت 0.86 و در پرسشنامه انگيزش شغلي 0.84 به دست آمد بعد از تكميل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره به روش گام به گام) محاسبه و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند كه نتايج آزمون فرضيات همان طور كه مورد انتظار محقق بود، نشان داد كه بر اساس مقدار B ضريب توزيع برنامه هاي جبران خدمت مستقيم (1.407) به مراتب بيشتر از مقدار ضريب توزيع برنامه هاي جبران خدمت غير مستقيم مي باشد. مقدار بتا آنها نيز گوياي اين مطلب بود كه دخالت دادن برنامه هاي جبران خدمت مستقيم داراي سهم و نقشي به شكل مستقيم و بيشتر از دخالت دادن برنامه هاي جبران خدمت غير مستقيم است. زيرا بر اساس بتاي بدست آمده به ازاي يك واحد تغيير در انحراف معيار برنامه هاي جبران خدمت مستقيم به اندازه 1.407 در انحراف معيار انگيزش شغلي تغيير مستقيم ايجاد مي گردد. هم چنين به ازاي يك واحد تغيير در انحراف معيار برنامه هاي جبران خدمت غيرمستقيم 0.348 در انحراف معيار انگيزش شغلي تغيير ايجاد مي شود