روانكارهاي زيست تجزيه پذير: جايگزينهاي سازگار با محيط زيست روانكارهاي پايه نفتي

دليل اصلي استفاده از روغن پايههاي نفتي خواص روانكاري خوب و قيمت مناسب است. با اين حال بدليل ماهيت سياسي قيمتگذاري نفت در سطح بين المللي اكنون بشر پي برده است كه نفت منبع پايدار روانكاري نيست. همچنين، به علت ضررهاي جبران ناپذير مواد نفتي بر محيط زيست و ظرفيت محدود كره زمين در تحمل اين مواد، روانكارهاي معدني با چالش عمدهتري مواجه شده اند. عيب روانكارهاي بر پايه نفت اين است كه به راحتي تجزيه نمي شوند و سبب آلودگي دراز مدت محيط زيست مي شوند. از زمان شروع توسعه روانكارهاي با كاربرد ويژه (براي مثال روغنهاي توربوجتها) بشر پي برده است كه پلي اول استرهاي اسيدهاي چرب خواص روانكاري مشابه و بعضا بهتري از مشتقات نفتي دارند. به همين دليل، تعداد بيشماري از استرهاي سنتزي با تغيير اسيدهاي چرب و الكلها سنتز شدهاند. در حاليكه، قسمت الكلي استرهاي سنتزي از پتروشيميها بدست ميآيند، اسيدهاي چرب آنها منحصرا از منابع تجديدپذير 8 بدست ميآيند. به لحاظ فيزيكوشيميايي، استرهاي طبيعي 8 داراي تمام خواص مورد نياز براي روانكاري (جلوگيري از سايش، پايداري حرارتي بالا، شاخص ويسكوزيته بالا، فراريت كم و پايداري برشي بالا) هستند.