مديريت رسانش، توسعه وآموزش تخصصي كاربردي علوم ديني

ازآنجا كه دين بايد پاسخگوي نيازها در همه زمان‌ها باشد، امروز با پيشرفت تكنولوژي به نظر مي‌رسد تغيير چنداني در مديريت تبليغ دين، نحوه رساندن (رسانش) آن به ذي نفع و همچنين توسعه آن صورت نپذيرفته است. هرچند احساس نياز به كار تخصصي دين نمود پيدا كرده است، اما عملا روشن نيست كه افراد آموزش ديده تخصصي دين چه نيازهايي از مردم را با چه جايگاهي مي‌خواهند پاسخگو باشند. بسياري از مشاغل جديد (خصوصا فني) با اينكه ضديتي با دين ندارند اما جايگاه ديني آنها تبيين نگرديده كه فرد حجيتي از دين را برخود لازم بداند. به عبارتي ديگر: آنچه كه در حال حاضر مردم را افرادي گناهكار و بي‌توجه به مفاهيم ديني جلوه مي‌دهد نه صرفا انتخاب آگاهانه آنها در مواجه با مسائل مي‌باشد، بلكه بيشترين سهم را مي‌توان متوجه نظام آموزشي و تبليغي مفاهيم ديني مربوط دانست. چرا كه عملا افراد چاره‌اي جز رفتار در بروكراسي تعريف شده نخواهند داشت. لذا مي‌طلبد با مديريتي نوين، زمينه توسعه مفاهيم ديني را با توجه به تنوع مشاغل پي‌ريزي كنيم و دين را فراتر از مسايل عبادي و اخلاقي در جامعه معرفي و نشر دهيم. تا منجر به بينش ديني در افراد گردد كه اين امر نيازمند نظام‌مندكردن مخاطب شناسي و مخاطب سازي در عرصه آموزش ديني مي‌باشد. طرح مسئله با استناد به قرآن و فرمايشي از امام خميني (ره) صورت گرفته است. باتوجه به نبود منابع اجرايي شده و قابل استناد آنچه كه در اين پيش درآمد بيان مي‌گردد، بيشتر حاصل مطالعه ميداني وا رايه الگويي با طرح ذهني نگارنده دراين زمينه مي‌باشد. در اين الگو دو برداشت بوروكراسي و منظومه‌اي و دريك قالب آموزشي دوطرفه از (مبلغ و مخاطب) ارايه مي‌گردد و به معرفي اهداف، مزايا و معايب طرح مي‌پردازد و پيشنهادهاي اوليه خود را درحد توان ارايه داده و نتيجه‌گيري مي‌كند. بررسي نهايي و اجراي طرح نيازمند نظر جدي كارشناسان ديني، آموزشي، تربيتي، اجتماعي، قانوني و... مي‌باشد.