تحليل تبار (ريشه) تاريخي ساختار و فرآيند جهاني شدن در تحولات اقتصادي اجتماعي هزاره سوم

جهاني شدن در مفهوم فراقلمرويي آن پديده اي نوين است كه پس از دهه 1960 در حيات اجتماعي انسانها نقش و اهميتي جامع، محوري و مداوم يافته است و شواهد موجود بيانگر سريعتر شدن آهنگ جهاني شدن در طي دهه هاي گذشته است. جهاني شدن امروزه با روند رو به رشد خود چنان ابهامي بر سر روشنگري نقطة عزيمت تاريخي اين همه دگرگشت و تحول آفريده كه تا اين لحظه تقرير مبدأيي دقيق از آن مقدور و ميسور نگشته است. اين مقاله بر آن است كه جهاني شدن را به جاي تفسير از منظر يك نگرش خطي و تدريجي، با تكيه بر فلسفه تبارشناسي ميشل فوكو و تأكيد بر گسست و پيوستهاي مكرر در سير غيرخطي تاريخ مورد بررسي و مداقه قرار دهد. در اين راستا ميزان تعلق جهاني شدن به دوره‌هاي مدرنيته و پسامدرنيته را از زبان نظريه پردازان مختلف ارزيابي نموده و در فرجام شرايط بومي ايران را در پيوند با تبار تاريخي جهاني شدن تشريح كرده است.