واكاوي وضعيت شاخص‌هاي اشتغال و شناسايي استراتژي تقويت آن در سكونتگاه‌هاي روستايي

اشتغال افراد هر جامعه‌اي يكي از مهم‌ترين مباحثي است كه امروزه توجه برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران توسعه را به خود جلب كرد است؛ به طوري كه در اكثر برنامه‌ريزي‌ها توجه و تأكيد ويژه‌اي بر آن شده است. با اين وجود شكاف و نابرابري در بين جوامع در برخورداري از شاخص‌هاي اشتغال امري زيان آور بوده و به عدم تعادل منطقه‌اي و ملي دامن مي‌زند. هدف از پژوهش حاضر كه به لحاظ ماهيت از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ روش، از نوع تحقيقات توصيفي ـ تحليلي مي‌باشد، بررسي وضعيت نواحي روستايي شهرستان كيار در برخورداري از شاخص‌هاي اشتغال مي‌باشد. جهت دستيابي به اهداف پژوهش پس بررسي مباني و پيشينه موضوع، از 14 شاخص مختلف اشتغال استفاده گرديد و در جمع‌آوري داده‌ها مورد نياز، تكيه اصلي بر مستندات مركز آمار كشور در سال 1390 بوده است. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل TOPSIS براي اولويت‌بندي نقاط روستايي به لحاظ برخورداري از شاخص‌هاي اشتغال و از مدل SWOT براي ارائه استراتژي‌ها توسعه اشتغال، استفاده شده است. نتايج مدل TOPSIS نشان داد در بين 42 روستاي مورد بررسي، سه روستاي سرتشنيز، قلعه سليم و حاجي آباد به ترتيب با ضريب اولويت 609/0، 538/0 و 525/0 بالاترين جايگاه و سه روستاي گوشه، آبشاران عليا و چهار طاق به ترتيب با ضريب اولويت 105/0، 117/0 و 139/0 پايين‌ترين رتبه ها را به لحاظ برخورداري از شاخص‌هاي اشتغال به خود اختصاص داده اند. نتايج مدل SWOT نشان داد امتياز نهايي نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد در محدوده مورد مطالعه به ترتيب 29/3، 54/3، 39/3 و 05/3 مي‌باشد و بهترين استراتژي جهت توسعه اشتغال در محدوده مورد مطالعه، راهبردهاي رقابتي ـ تهاجمي (SO) مي‌باشد.