تأثيرات مهاجرت نخبگان روستايي در عدم تحول سكونتگاه هاي روستايي مطالعه موردي روستاي كوهكن شهرستان طارم

مهاجرت جوانان و نخبگان روستايي به شهرها، يكي از مهمترين عوامل عدم تحول سكونتگاه هاي روستايي و رسيدن به اهداف توسعه در مناطق روستايي است. با توجه به اينكه جوانان بيشتر از هر گروه سني ديگر تن به مهاجرت مي دهند، اين موضوع در بلندمدت براي جوامع روستايي حائز اهميت خواهد بود؛ چراكه با مهاجرت آنان، توليد نسل در جوامع روستايي كاهش مي يابد و به دنبال آن جمعيت پويا در روستاها و توليد محصول و اقتصاد روستايي نيز كاسته مي شود. همچنين از لحاظ فرهنگي و اجتماعي هم دچار عدم تحول و بالندگي مي‌شود. اين مطالعه به صورت توصيفي- تحليلي تأثيرات مهاجرت نخبگان روستايي در عدم تحول و توسعه روستايي در روستاي كوهكن شهرستان طارم را به طور نمونه مورد تبيين و تحليل قرار مي دهد. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي مركز آمار ايران و مركز بهداشت شهرستان طارم و خانه بهداشت روستا بين سال 1380 تا 1393 مهاجرت به شهر افزايش يافته و جمعيت روستا از نخبگان و جوانان خالي شده است. در مطالعه حاضر روند مهاجرت روستا و عوامل موثر در آن واكاوي شده و در آخر پيشنهاداتي براي توسعه و تحول روستا، پركردن خلاء مهاجران و روند كاهش مهاجرت نخبگان و جوانان روستايي پيشنهاداتي ارائه گرديده است.