سرمايه انساني و بهره‌وري در صنايع توليدي ايران

بر اساس ادبيات اقتصادي، سرمايه انساني منجر به ارتقاي بهره‌وري نيروي كار و در نتيجه، رشد اقتصادي خواهد شد. در همين راستا، بررسي تأثير آموزش، به عنوان يكي از مهم‌ترين ابعاد سرمايه انساني، بر بهره‌وري نيروي كار، به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل كسب مزيت رقابتي، در كانون توجه بسياري از مطالعات اقتصادي قرار گرفته است. با چنين رويكردي، هدف مطالعه حاضر نيز بررسي تأثير سرمايه انساني از نوع آموزش بر بهره‌وري نيروي كار در صنايع توليدي ايران مي‌باشد. با بهره‌گيري از داده‌هاي مندرج در نتايج آمارگيري از كارگاه‌هاي صنعتي 10 نفر كاركن و بيشتر مركز آمار ايران طي سال‌هاي 92-1384 و در چارچوب رويكرد داده‌هاي تابلويي و استفاده از روش حداقل مربعات تعميم‌يافته عملي، نتايج مطالعه حاضر نشان‌دهنده رابطه مثبت و معني‌دار آموزش و بهره‌وري نيروي كار در صنايع توليدي ايران مي‌باشد و افزايش سهم شاغلان داراي آموزش عالي، موجب افزايش بهره‌وري نيروي كار مي‌شود، اما ضريب اين افزايش بسيار كوچك است. بر اين اساس و با توجه به يافته‌هاي تحقيق، اگر نتوان چنين گفت كه دانشگاه و بازار كار هماهنگ نيستند، مي‌توان چنين عنوان نمود كه هماهنگي دانشگاه و بازار كار شايان توجه نمي‌باشد. بنابراين از نظر سياست‌گذاري، يافته‌هاي مطالعه حاضر مبين لزوم توجه بيشتر به آموزش عالي و برنامه‌ريزي صحيح و مدون براي تطبيق و هماهنگي هرچه بيشتر دانشگاه با بازار كار مي‌باشد. در اين صورت، زمينه‌هاي افزايش بهره‌وري نيروي كار در صنايع توليدي كشور نيز فراهم مي‌گردد.