آثار و پيامدهاي توافق هسته اي بر سياست هاي اجتماعي در ايران (با تاكيد بر اشتغال جوانان)

توافق هسته اي ايران و كشورهاي 1+5 در وين در 23 تيرماه 94 به عنوان يك روز تاريخي در تاريخ روابط بين الملل محسوب مي‌شود. پژوهش حاضر با روش كتابخانه اي و اسنادي با هدف بررسي آثار و پيامدهاي برجام بر سياست گذاريهاي اجتماعي (اشتغال جوانان) در ايران است. در وهله نخست براي درك بهتر مفهوم سياست اجتماعي چند تفكيك مفهومي از آن را ارائه داديم. و با اشاره كوتاهي به تاريخچه تحريم ها و ماهيت آنها و همچنين ديدگاه هاي مختلف نسبت به توافق هسته اي در داخل، سعي كرديم پيامدها و آثار برداشته شدن تحريمها را در حوزه سياست هاي اجتماعي و با تاكيد بر مورد اشتغال بررسي نمايم. با توجه به موانعي كه تحريم ها در مسير صادرات و واردات ايجاد كرده بودند بعد از برداشته شدن تحريم ها اميدي چنداني به بهبود شاخص اشتغال در كشور با توجه به اقدامات صورت گرفته بعد از برجام و امضاي قرارداد هاي با كشورهاي اروپايي كه بيشتر در حوزه واردات كالا و سرمايه گذاري در صنايع بزرگ است و اين اقدامات بيشتر در زمينه نوسازي تجهيزات و امكانات داخلي، افزايش بهره وري نيروي انساني و نه ايجاد فرصت هاي شغلي جديد است بنابرين اشتغال زايي چنداني به دنبال نخواهد داشت و اگر افزايشي در نرخ اشتغال در كشور ايجاد شود افزايشي خواهد بود كه به دنبال رشد مثبت اقتصاد با تاخير زماني به رشد اشتغال خواهيم رسيد كه اين فرآيندي بلند مدت است و ما در كوتاه مدت همچنان شاهد بالا بودن نرخ بيكاري در كشور خواهيم بود. سياست گذاران اجتماعي و اقتصادي بايد با تاكيد بر اقتصاد مقاومتي و حمايت از بنگاه هاي توليدي داخل به جاي واردات بي رويه از خارج درصدد بهبود شاخص اشتغال در كشور باشند.