عوامل موثر در حوزه وظايف همسري جهت دستيابي به پيشرفت پايدار در زندگي فردي و اجتماعي

هدف اين پژوهش با رويكرد توصيفي_تحليلي، بررسي بايسته‌هاي اخلاقي مورد نياز همسران در راستاي دستيابي به پيشرفت پايدارِ فردي و اجتماعي مي باشد. زندگي مشترك يك ارتباط دو سويه بين دو نفر است كه زن وشوهر در تمامي ابعاد جسماني و رواني شريك يكديگر محسوب مي شوند. بر اين اساس تا حد بسيار زيادي پيشرفت كه يكي از اركان تشكيل زندگاني به شمار مي رود، در سايه انجام وظايفي مشخص و معين كه دين مبين اسلام در خلال آيات قرآن كريم و روايات بدان اشاره داشته است، حاصل خواهد شد. اگرچه وظايف محدوده عمل زوجين را مشخص مي كند، ولي يك زندگي توام با پيشرفت را نمي توان تنها بر حسب تذكر وظايف افراد، شكل داد. چراكه وظايف براي پيشگيري از تخطي است نه شكل دهنده يك زندگي مطلوب. از اين رو مي بايست به صورت خواسته درون افراد نهادينه گردد و اين امر از حالت اجباري خارج شود. يافته هاي پژوهش بر اين امر دلالت دارد كه از منظر روان‌شناختي، التزام همسران به وظايف خود موجب ايجاد فضاي مثبت و با نشاط خانوادگي مي گردد. چنانكه تكريم، رعايت ادب، قدرداني، خوش‌خلقي، محبت، خوش‌بيني، صيانت از آبروي يكديگر، مدارا و غيره از مسائلي است كه همسران با عمل به آنها، مي‌توانند روابط ميان خود را جذاب و مستحكم سازند. متعاقبا تعهد همسران به وظايف اخلاقي، موجب احساس همگرايي و همدلي مثبت‌انديش شده و فضاي خانوادگي در اثر اين نتايج، در مسير پيشرفت قرار خواهد گرفت.