ناخودآگاهي جمعي و همدلي ادبي

پژوهش حاضر با تأكيد بر اهميت همدلي در جهان پرتنش امروزي و ضرورت استفاده از ظرفيت هاي متون فاخر ادبي جهان در پيوند و همدلي ميان تمام مردمان جهان، سعي در همدلي ادبي نه در سطح خُرد كه در سطح جهاني داشته و از اين رهگذر، نظرية ناخودآگاه جمعي يونگ را به مثابة يكي از شيوه هاي نوين براي معرفي مفاهيم همدلانه معرفي كرده است. اين تحقيق با روش توصيفي-تحليلي و رويكردي تطبيقي به دنبال اثبات اين فرضيه است كه آثار ادبي برتر جهان به دليل برخورداري از الگوهاي ثابت، مشترك و جهان شمول نهفته در اعماق ناخودآگاهي جمعي انسان ها مي تواند كه تمامي مخاطبان آثار فاخر ادبي از هر نژاد و زبان و تباري كه باشند به هم پيوند زده در كنار هم بنشاند؛ زيرا بر اساس اين نظريه، از آن جا كه آثار تراز اول ادبي جهان تجلي محتويات جهان شمول و نهفته در اعماق ناخودآگاهي بشر است، مخاطبان اين آثار نيز ناخودآگاهانه در مقابل اين آثار، احساسات مشابهي بروز داده و در بيشتر موارد با خواندن آن ها، به-شدت احساس همدلي، همبستگي و نزديكي مي كنند. نتيجه اينكه برمبناي روان شناسي تحليلي يونگ مي توان ادبيات را به مثابة بستري براي همدلي و همبستگي تمامي انسان ها در تمامي زبان ها، مكان ها، و زمان ها معرفي كرد.