مقايسه‌ي مقادير رزيستين و پروتئين واكنشگرC به عنوان عوامل پيشگوكننده‌ بيماري‌هاي قلبي عروقي طي انجام 4 هفته تمرين هوازي در كودكان نابالغ چاق

مقدمه : امروزه شيوع چاقي به دليل تغيير در سبك زندگي ايرانيان به ويژه كودكان در حال افزايش است. كه اين عامل مي‌تواند از طريق افزايش التهاب و استرس اكسيداتيو منجر به اختلالات متابوليك و ساير بيماري هاي مرتبط از جمله بيماري هاي قلبي عروقي گردد(1) مطالعه‌ها نشان مي‌دهد كه روش‌هاي مختلف تمريني جز مهم‌ترين عوامل تاثيرگذار بر خطرزاي قلبي عروقي هستند(2) هدف از اين مطالعه بررسي مقايسه‌ي مقادير رزيستين و پروتئين واكنشگرC به عنوان عوامل پيشگوكننده‌ بيماري‌هاي قلبي عروقي طي انجام 4 هفته تمرين هوازي در كودكان نابالغ چاق بود. روش‌شناسي : تحقيق حاضر از نوع ميداني و به صورت نيمه تجربي بود. 32 كودك پسر چاق (سن 9-11 سال و BMI بين 30 تا 35 كيلوگرم بر مجذور قد بر اساس نرم سازمان بهداشت جهاني) به صورت تصادفي و هدفمند به دو گروه 16 نفري گروه تمريني هوازي و گروه كنترل تقسيم شدند. دوره تمريني به مدت 4 هفته و هر هفته سه جلسه و هر هفته به مدت 45 دقيقه بود كه به صورت بازي طراحي شده و شامل 15 دقيقه دو، 15دقيقه بازي فوتبال و 15 دقيقه بازي ميني بسكتبال بود كه با توجه به اهميت بارز تمرينات هوازي در كنترل عوامل خطرزاي قلبي عروقي، ماهيت تمرين به صورت هوازي و با شدت متوسط (60-70 درصدHRmax)طراحي شد. كنترل ضربان قلب توسط ضربان سنج انجام گرفت. از آزمودني ها در ابتداي برنامه تمريني و 24 ساعت بعد از اتمام آخرين جلسه تمريني نمونه خوني گرفته شد. يافته ها: با توجه به نتايج آزمون t مستقل متعاقب 4 هفته تمرين هوازي ميزان رزيستين و پروتئين واكنشگر C در گروه تمريني در مقايسه با گروه كنترل كاهش معني داري را نشان دادند(05 /0 p). بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد استفاده از شيوه هاي غيردارويي مانند تمرين هوازي مي‌تواند شاخص‌هاي التهابي را در كودكان چاق بهبود بخشد. و توصيه مي‌شود اينگونه تمرينات جهت پيشگيري و كاهش شيوع بيماري هاي قلبي عروقي و اختلالات مربوط به چاقي در زندگي كودكان غيرفعال گنجانده شود.