مقايسه انگيزش پيشرفت دانش آموزان دبيرستاني دختر و پسر رشته هاي ورزشي آبي و رزمي

مقدمه انگيزش پيشرفت، يكي از عوامل توسعه توانمندي ورزشي ورزشكاران بشمار مي رود. پژوهش حاضر به مقايسه انگيزش پيشرفت دانش آموزان دختر و پسر رشته هاي ورزشي آبي و رزمي انجام شد. تحقيق حاضر از نوع توصيفي و روش علي مقايسه اي است. بدين منظور از بين تمامي دانش آموزان دبيرستاني شركت كننده در مسابقات ورزشي مدارس غير انتفاعي آموزش و پرورش ناحيه دو شيراز، با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده، 235 نفر انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات لازم، از پرسشنامه هاي استاندارد انگيزش پيشرفت (SOQ) دايان گيل و توماس دي تر (1988) استفاده شد. تجزيه و تحليل، اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) انجام شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين انگيزش پيشرفت دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معني داري وجود دارد(05/0≥P). همچنين نتايج نشان داد كه بين انگيزش پيشرفت دانش آموزان رشته هاي ورزشي آبي و رزمي تفاوت معني داري وجود ندارد (05/0 P). روش شناسي تحقيق از نوع توصيفي و روش علي مقايسه اي است. جامعه آماري را تمامي دانش آموزان دختر و پسر دبيرستاني ورزشكار رشته هاي ورزشي آبي و رزمي و شركت كننده در مسابقات ورزشي مدارس غير انتفاعي آموزش و پرورش ناحيه دو شيراز در سال 1396 تشكيل مي دهد كه شامل 150 دختر و 220 پسر ورزشكار بودند. از كل شركت كننده ها، تعداد 235 نفر (127 نفر پسر و 108 نفر دختر) از رشته هاي آبي و رشته هاي رزمي به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي اندازه گيري انگيزش پيشرفت افراد از پرسشنامه استاندارد شده انگيزش پيشرفت گيل و ديتر(SOQ1) استفاده شد كه روايي و پايايي اين پرسشنامه توسط وارتن برگر(1998) و در كشور ما نيز توسط دكتر بهرام و همكارانش (1382) بدست آورده شده است. براي مقايسه انگيزش پيشرفت (رقابت طلبي، تمايل به پيروزي و هدف گرايي) دختر و پسر و همچنين انگيزش پيشرفت ورزشكاران رشته هاي ورزشي آبي و رزمي از آزمون آماري تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) استفاده شد. نتايج يا يافته ها ميانگين متغيرهاي تحقيق در جدول 1 ارائه شده است. جدول1: ميانگين متغيرهاي تحقيق با توجه به مقدارP ، ملاحظه مي شود كه بين انگيزش پيشرفت ورزشكاران دختر و پسر اختلاف معني داري وجود دارد بين شاخص رقابت طلبي ورزشكاران دختر و پسر اختلاف معني داري وجود دارد(001/0P=). با توجه به ميانگين رقابت طلبي ورزشكاران دختر(72/35) و مرد(43/44) مشخص مي شود كه ورزشكاران پسر نسبت به ورزشكاران دختر رقابت طلب تر مي باشند. همچنين در اين جدول مشاهده مي شود كه بين تمايل به پيروزي ورزشكاران دختر و پسر تفاوت معني داري وجود دارد(005/0P=). با توجه به ميانگين تمايل به پيروزي ورزشكاران دختر(19/21)و مرد(23/23) مشاهده مي شود كه پسران ورزشكار نسبت به دختران ورزشكار تمايل به پيروزي بيشتري دارند. در نهايت، در اين جدول مشاهده مي شود كه بين شاخص هدف گرايي ورزشكاران دختر و پسر اختلاف معني داري وجود دارد(001/0P=). با توجه به ميانگين هدف گرايي ورزشكاران دختر(46/24)و مرد(32/17) مشخص مي شود كه ورزشكاران دختر نسبت به ورزشكاران پسر هدف گراتر مي باشند.با توجه به مقدار P، ملاحظه مي شود كه بين انگيزش پيشرفت ورزشكاران رشته هاي ورزشي آبي و رزمي اختلاف معني داري وجود ندارد. بحث و نتيجه گيري نتايج تحقيق نشان داد كه بين انگيزش پيشرفت ورزشكاران رشته هاي ورزشي آبي و رزمي اختلاف معني داري وجود ندارد. اين يافته با نتايج تحقيق مارتين و گيل(1995) و رمضاني نژاد و همكاران(1384) همخواني دارد. اسچير و كارور دريافتند كه فعاليت افراد تا حد زيادي تحت تأثير باور آنها درباره نتايج احتمالي اين فعاليت ها قرار مي گيرد. به عبارت ديگر افرادي كه نتايج را قابل دستيابي مي دانند حتي اگر دستيابي به آن نتايج خيلي مشكل باشد باز هم براي رسيدن به آنها تلاش بيشتري به كار مي گيرند. احتمالاً يافته اين تحقيق را مي توان با نظريه هاي انگيزش پيشرفت دودا (دودا، 1993) توجيه كرد. بر اساس اين نظريه، ورزشكاراني كه اهداف تكليف گرايي را تعيين مي كنند، توانايي ادراكي و اعتماد به نفس بيشتري دارند و از شكست نمي ترسند و در موقعيت هاي دشوار استقامت بيشتري به خرج مي دهند (ويليامز، 2000).