بررسي تاثير تمرين شبيه سازي شده ورزش بسكتبال بر شاخص هاي آمادگي جسماني و عملكردي بازيكنان زن بسكتبال

1-مقدمه هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين شبيه سازي شده ورزش بسكتبال بر برخي شاخص¬هاي آمادگي جسماني و عملكردي بازيكنان زن بسكتبال بود. 2- روش شناسي . شركت كنندگان در پژوهش شامل ۱۴ نفر از بازيكنان زن تيم¬هاي منتخب بسكتبال شهر شيراز بودند كه به طور داوطلبانه در پژوهش شركت كردند و به روش تصادفي به دو گروه تمرين (تعداد =۷ نفر، ميانگين سن= ۰۹/۲± ۲۵ سال، وزن= ۲۵/۹± ۶۲ كيلوگرم، قد= ۴۵/۸± ۵/۱۶۶ سانتي¬متر) و گروه كنترل (تعداد= ۸ نفر، ميانگين سن= ۴۰/۱± ۳۷/۲۴ سال، وزن=۷۶/۸± ۳۷/۵۷ كيلوگرم، قد= ۳۳/۸± ۵/۱۶۹ سانتي¬متر) تقسيم شدند. قبل و بعد از دوره تمريني، مشاركت كنندگان، آزمون¬هاي كوپر، Line drill، تعديل شده تي، ۲۰ متر سرعت، پرش عمودي سارجنت و BEST، بترتيب براي ارزيابي، توان هوازي، توان بي¬هوازي، چابكي، سرعت دويدن، توان انفجاري پا و ارزيابي شاخص¬هاي BEST اجرا كردند. هر دو گروه تمرين و كنترل، برنامه¬ي تمرين بسكتبال مشابهي را به مدت شش هفته دنبال كردند، در حالي كه گروه تمرين طي سه جلسه در هفته بخشي از برنامه تمرين بسكتبال روزانه خود را به تمرين شبيه سازي شده ورزش بسكتبال اختصاص دادند. تجزيه وتحليل داده¬ها با استفاده از آزمون آناليز كوواريانس انجام شد. 3- نتايج يا يافته ها نتايج پژوهش نشان داد كه گروه تمرين افزايش معني¬داري در VO2max (۰۰۱/۰= P)، توان بي¬هوازي (۰۰۹/۰= P)، توان انفجاري پا (۰۳۶/۰= P)، ميانگين زمان يك دور BEST (۰۰۱/۰= P) و مجموع مسافت پيموده شده در BEST (۰۰۱/۰= P) داشتند. 4- بحث و نتيجه گيري . نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه توان هوازي، بي¬هوازي، توان انفجاري پا، ميانگين زمان يك دور BEST و مجموع مسافت پيموده شده درBEST به گونه¬ي معني داري در گروه تمرين در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافتند و چابكي، سرعت دويدن و درصد كاهش يك دور BEST با وجود افزايش به سطح معني داري نرسيدند. 5- نتيجه گيري . بر اساس يافته¬هاي اين پژوهش توصيه مي¬شود كه مربيان رشته¬ي ورزشي بسكتبال جهت ارتقا فاكتور¬هاي توان هوازي، بي¬هوازي و توان انفجاري پا از تمرين شبيه سازي شده ورزش بسكتبال به عنوان بخش مهمي از برنامه¬هاي آماده سازي بازيكنان بسكتبال استفاده كنند.