آمادگي جسماني و فعاليت بدني مرتبط با سلامت در افراد سندرم داون: مروري نظام مند بر مطالعات گذشته

1-مقدمه سندرم داون متداول- ترين بيماري ژنتيكي در افراد داراي ناتواني هوشي است كه با شيوع 1 در 800 تا 1200 تولد زنده مي‌باشد. جوانان و نوجوانان سندرم داون جمعيت منحصربه‌فردي در فاكتورهاي آمادگي جسماني مرتبط با سلامتي هستند. 2- روش شناسي به‌منظور بررسي فاكتورهاي آمادگي جسماني و فعاليت بدني نوجوانان و جوانان مبتلابه سندرم داون از پايگاه‌هاي اطلاعاتي بين‌المللي و ملي EBSCO، ,Medline PubMed, Elsevier ، Google scholar,SID از سال 1996تا 2016 استفاده شد. در اين جستجو از دو زبان فارسي و انگليسي استفاده شد كه از اصطلاحات: آمادگي جسماني، فعاليت بدني، سندرم داون، توانبخشي، كم‌تواني ذهني، قدرت عضلاني، استقامت عضلاني، آمادگي هوازي، تعادل، چابكي و انعطاف‌پذيري و اصطلاحات انگليسي Intellectual Disability, Down syndrome, Physical fitness, Rehabilitation, Muscles Strength and Endurance , Balance ,Physical activity,flexibility,aerobic capacity استفاده گرديد. 3- نتايج يا يافته ها در جستجوي متون، مجموعاً 130 مقاله يافت گرديد كه پس از حذف موارد مشابه، ازميان مقالاتي كه ارتباط بسيار نزديكي با موضوع موردبررسي را داشتند، 35 مقاله براي مطالعه انتخاب شدند. كاهش ظرفيت‌هاي قلبي-تنفسي و نيز پايين‌تر بودن سطح آمدگي جسماني نسبت به همتايان سالم در قدرت، استقامت موضعي، تعادل و چابكي و نيز افزايش چربي زيرپوستي و نحوه توزيع چربي بدن در افراد داراي ناتواني هوشي ازجمله مواردي است كه تحقيقات به آن اشاره‌كرده‌اند. 4- بحث و نتيجه گيري جوانان و نوجوانان سندرم دوان نشان دادند كه 1) داراي ظرفيت پايين قلبي عروقي ، عضلاني و آمادگي جسماني 2) شيوعي از اضافه‌وزن و چاقي و همچنين3) كاهش فعاليت‌هاي مرتبط يا سلامت هستند. بنابراين با توجه به اين فاكتورها، تحقيقات كه در آينده انجام مي‌شود بايد بر روي 1) آزمون‌هاي قدرت و پروتكل‌هاي تمريني 2) روش‌هاي براي تعيين سطح فعاليت‌هاي فيزيكي و 3) مداخلات عملي براي افزايش فعاليت‌هاي بدني متمركز شود.