تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا بر سطوح پلاسمايي آديپونكتين ، مقاومت و حساسيت انسوليني مردان جوان غير فعال

-مقدمه آديپونكتين نقش مهمي در هيپرگليسمي، ليپوليز و مكانيسم¬هاي التهابي دارد. مكانيسم¬هايي كه بتوانند ارتباط بين آديپونكتين و مقاومت انسولين را در پاسخ به فعاليت¬هاي ورزشي توضيح دهند، هنوز مبهم باقي مانده¬اند. هدف از اين مطالعه، تعيين تأثير شش هفته تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر سطوح پلاسمايي آديپونكتين ، مقاومت و حساسيت انسوليني و عملكرد سلول بتا در مردان جوان غيرفعال بود. 2- روش شناسي به اين منظور، 18 نفر از دانشجويان بصورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند و به صورت تصادفي به دو گروه تجربي (9n=، سن: 41/1±33/24 ، قد: 91/4±22/176، وزن: 59/6±27/72) و كنترل (9n=، سن: 01/2±27/23، قد: 88/6±22/180، وزن: 23/7±27/76) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتكل تمريني HIIT اجرا كردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تكرار دويدن با حداكثر سرعت در يك ناحيه 20 متري با 30 ثانيه ريكاوري بود. نمونه-هاي خوني يك روز قبل و بعد از اجراي پروتكل تمريني، بصورت ناشتا جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده¬ها با استفاده از آزمون-هاي آماري t مستقل و همبسته انجام شد. 3- نتايج يا يافته ها نتايج نشان داد، سطوح سرمي آديپونكتين در گروه تجربي افزايش معناداري داشت (P=0.047) و درصد چربي بدن نيز در اين گروه به صورت معنادار كاهش يافت (P=0.019). هر چند غلظت¬هاي سرمي انسولين، گلوكز ناشتا و مقادير مقاومت به انسولين كاهش و مقادير حساسيت به انسولين و عملكرد سلول بتا افزايش يافتند، اما اين تغييرات از نظر آماري معنادار نبودند (P 0.05). 4- بحث و نتيجه گيري اين مطالعه نشان داد، اجراي HIIT از نظر تأثير زماني يك عامل كارآمد در افزايش غلظت آديپونكتين و كاهش درصد چربي بدن مي¬باشد. همچنين، به شدت فعاليت ورزشي به عنوان يك عامل بسيار مهم در افزايش غلظت آديپونكتين مي¬توان اشاره كرد.