تاثير يك دوره تمرين مقاومتي بر سطوح هموسيستئين سرم و برخي عوامل خطرساز متابوليكي زنان غيرفعال

تحقيقات اخير در اروپا و آمريكا مويد اين مطلب بوده است كه بالا بودن هموسيستئين خون به صورت ريسك فاكتور مستقل براي آترواسكلروزيس عمل مي كند (سوبول و همكاران، 2005). مطالعات جديد حاكي از تاثير فعاليت بدني به ويژه تمرينات هوازي بر عوامل خطر جديد از جمله هموسيستئين نيز مي باشد (مانور و ژوبرت ، 2006). هموسيستئين عامل خطر جديد و قوي‌تر از نيمرخ ليپيدي براي بيماري قلبي است. كاهش سطح هموسيستئين باعث كاهش حملات قلبي و سكته مي‌شود. افزايش سطح هموسيستئين به علت نقص ژنتيكي يا ضعف در آنزيم هاي مسئول متابوليسم هموسيستئين كه مهمترين آنها آنزيم سيستاتيونين سنتاز است و يا به علت كمبود تغذيه‌اي ويتامين ها به وجود مي-آيد (هيلبرون و همكاران، 2001). بسياري از مطالعات موردي شاهدي و مقطعي ارتباط بين غلظت پلاسمايي هموسيستئين با پيشرفت بيماري‌هاي آترواسكلروتيك شريان‌هاي كاروتيد، كرونر، آئورت، سرخرگ‌هاي محيطي را ثابت كرده‌اند (راندوا و همكاران، 2002). افزايش فعاليت بدني در افرادي كه غير فعال بوده‌اند، عوامل خطر شناخته شده بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي، از جمله سطوح تام كلسترول سرم، فشار خون و آمادگي قلبي تنفسي را تعديل مي‌كند. اگرچه آثار ورزش بر اين عوامل خطر سنتي به خوبي مشخص شده است؛ مطالعات كمي نشان داده‌اند كه فعاليت بدني مي‌تواند هموسيستئين سرم را تعديل كند (مانور و ژوبرت، 2006) تمرين مقاومتي مسلما مي‌تواند بر بيماري قلبي ـ عروقي (CVD) وعوامل خطرزا از قبيل فشار خون وظاهر شدن عوامل خطر بيماري همچون گليكوژيلاسيون هموگلوبين(كاستاندا و همكاران، 2002) سطوح بالا رفته هموسيستئين مقاومت انسولين(همان)و فشار اكسايشي بدن اثر گذار باشد. غلظت بالارونده هموسيستئين حتي اگر در محدوده طبيعي باشد مي‌توان به عنوان عامل خطر محسوب كرد. هموسيستئين از جمله عواملي است كه باعث تسريع روند آترواسكلروز در بيماران ديابتي مي گردد. در ايران طي چند مطالعه مقطعي ارتباط بين سطح فعاليت بدني و هموسيستئين در مردان بررسي شده است. نتايج آنها ارتباط معني داري را نشان نداده است. بنابراين باتوجه به اهميت هموسيستئين به عنوان يك عامل خطرزاي قلبي و عروقي و نتايج متناقض تحقيقات در اين خصوص و به ويژه تحقيقات اندك درمورد زنان هدف اين پژوهش پاسخ به اين سؤال است كه آيا تمرينات مقاومتي در سطح هموسيستئين خون زنان غير فعال تاثير دارد؟