رابطه اعتياد به اينترنت با انگيزه مشاركت ورزشي در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان پرديس شهيد مدرس سنندج

يكي از ابزارهاي تعيين كننده سلامتي انسان‌ها، فعاليت‌هاي بدني و ورزشي است. كاهش تحرك و فعاليت بدني در زندگي امروزي به دليل افزايش امكانات و وسايل رفاهي و پيشرفت تكنولوژي زندگي به وجود آمده است، بنابراين بررسي عوامل تأثيرگذار در كاهش فعاليتهاي ورزشي ضرورت بيشتري نسبت به گذشته دارد. بر اساس مطالعات پيشين نوجواناني كه در فعاليتهاي ورزشي مشاركت بيشتري دارند در مقايسه با نوجواناني كه فعاليت ورزشي كمتري دارند، بيشتر داراي ويژگي خودكنترلي هستند(جونكر و همكارانش، ۲۰۱۱) از سوي ديگر عواملي مانند افسردگي، اضطراب، استرس، عدم خودكنترلي و عصبي بودن و عدم سازگاري باعث افزايش اعتياد به اينترنت در بين جوانان ميشود (لاي و همكاران، ۲۰۱۵؛ ج-كاس و همكاران، ۲۰۱۳ ). بنابراين ميتوان پيشبيني كرد با افزايش مشاركت ورزشي عوامل تأثيرگذار در اعتياد به اينترنت مانند افسردگي، اضطراب،استرس، عدم خودكنترلي و منزوي بودن كاهش يافته و در نتيجه آن اعتياد به اينترنت نيزكاهش مييابد. با توجه به مطالعات انجام شده، تا كنون پژوهشي در زمينه تعيين ارتباط بين مشاركت ورزشي و اعتياد به اينترنت در ايران و به خصوص در بين جامعه دانشجويان انجام نشدهاست، بنابراين در اين پژوهش سعي داريم به بررسي تاثير مشاركت ورزشي بر كاهش اعتياد به اينترنت در بين دانشجويان ايراني بپردازيم.