مقايسه اثر دارونماي محرك وآرامبخش بر شاخص هاي فيزيولوژيكي واجراي ورزشي دختران و پسران 16-12 ساله تكواندوكار

موفقيت در رقابت هاي ورزشي گوناگون، حاصل تعامل پيچيده عوامل فيزيولوژيكي، پيكري، روان شناختي و زيست حركتي است. تكواندو، از جمله ورزش هايي است كه به ويژگي هاي بدني، پيكري و توانايي هاي فيزيولوژيكي خاصي نياز دارد.. محيط دروني بدن انسان از ويژگي فيزيولوژيك پايداري برخوردار است، بااين حال تغييرات ناشي از فشارهاي جسمي و رواني مي تواند اين محيط را تحت تاثير قرار دهد. تأثير مثبت دارونما در علم پزشكي بسيار مورد تحقيق محققان بوده است. نتايج رفتاري و نوروفيزيولوژيكي در امر واكنش هاي مربوط به دارونما دخيل اند. (گرگ دي جاكوبز 2001)(4). جنبه اصلي پيشرفت در تحقيقات مربوط به دارونما چه در حال و چه در آينده ايجاد ارتباط بين رفتار، مغز و واكنش هاي بدن مي‌باشد (كارين ميسنر 2012)(5). در تحقيق كفاشيان وهمكاران(1378) هردودارونماي محرك وخواب آور بر علائم حياتي نمونه ها (فشار خون وضربان قلب)تاثير معني دار داشتند(1). در تحقيقي ال گي يرز وهمكاران (2012) گروهي كه دارونما گرفته بودند نسبت به گروه كنترل تاثير بيشتري پذيرفته بودند(3). بيدي و همكاران(2007) بيان كردندكه تاثير دارونما در ورزش كمتر از ارزش واقعي اش مورد بررسي قرار گرفته است. چون استفاده از تاثير كنترلي دارونما در تحقيقات ورزشي باعث مي گردد كه به تاثير واقعي دارونما روي ورزشكاران چندان توجهي نشود و تصويري نادرست از مكانيزم هاي درگير اين مداخلات در دنياي واقعي ارائه دهد(2).