تأثير هشت هفته تمرينات پيلاتس بر فاكتورهاي ايمني در زنان مبتلابه سرطان سينه

1-مقدمه مطالعات نشان داده اند كه سيستم ايمني بدن از عوامل موثر در پيدايش و رشد سرطان مي باشد. ايمني ذاتي، با توجه به نظريه پايش سيستم ايمني مسئول شناسايي زود هنگام و حذف سلول¬هاي بدخيم است.اما در بيماران مبتلا به سرطان مصرف برخي داروهاي مختلف شيمي درماني و هورموني باعث تضعيف سيستم ايمني مي شود. مشاهده شده كه در بيماران مبتلا به سرطان سينه نيز ضعف سيستم ايمني با بروز و يا پيشرفت سرطان سينه همراه بوده است. سازوكارها و تأثيرات مفيد تمرينات بدني بر فرايند سرطان سينه بسيار پيچيده است. تمرينات بدني احتمالا مي¬تواند با تعديل واكنش¬هاي ايمني و التهابي در تعديل خطر پيشرفت سرطان سينه نقش داشته باشد. برخي محققان گزارش كردند تمرينات استقامتي چگالي ماكروفاژها و نوتروفيل¬هاي داخل توموري كه در توليد سايتوكاين¬هاي رگ¬زا نقش دارند را به¬ويژه در مراحل اوليه رشد تومور كاهش مي¬دهد و منجر به كاهش حجم تومور مي¬شود. عموماً پذيرفته شده است كه استرس ناشي از ورزش حاد و مزمن مي¬تواند باعث تغيير سيستم ايمني بدن ما‌ شود. اين پاسخ¬ها را مي¬توان با مشاهده تغيير در تعداد و الگوي زماني گردش واسطه ايمني بدن مشاهده نمود، كه عبارتند از اندازه¬گيري تعداد كل گلبول¬هاي سفيدخون و غلظت و درصد زير مجموعه¬هاي سلولي گلبول¬هاي سفيد.مشاهده شده كه فعاليت هاي ورزشي حاد با شدت زياد يا متوسط تاثيري بر تعداد نوتروفيل ها ندارد اما ورزش هاي مزمن با شدت متوسط تعداد نوتروفيل-ها را بهبود مي¬بخشد. نسبت نوتروفيل به لنفوسيت به عنوان يك شاخص مناسب براي وضعيت التهاب است كه نقش مهمي در رشد تومور و متاستاز سرطان دارد كه بين نسبت نوتروفيل به لنفوسيت و درجه و مرحله سرطان ارتباط وجود دارد.از روش¬هاي تمريني كه در سال¬هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است، تمرينات پيلاتس مي¬باشد،از فوايد احتمالي تمرين پيلاتس، تقويت سيستم ايمني بدن و كاهش حجم تومور مي باشد. با توجه به اينكه مشاهده شده تمرينات پيلاتس بر ويژگي¬هاي متابوليكي مانند چربي¬ها، هورمون¬ها و شاخص¬هاي التهابي و آسيب عضلاني موثر است و تاثيرپذيري سيستم ايمني از اين تغييرات، احتمال دارد كه تمرينات پيلاتس در بيماري سرطان كه با تغييرات التهابي– ايمني همراه مي¬باشد نيز تاثير متفاوتي داشته باشد. 2- روش شناسي روش مطالعه در اين تحقيق از نوع كارآزمايي تصادفي باليني (آزمايشي ) است كه در دو گروه تمرين و كنترل به¬صورت پيش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماري اين تحقيق را كليه بيماران زن مبتلا به سرطان سينه مراجعه كننده به بيمارستان مطهري شيراز تشكيل مي دادند. با توجه به اهداف و نوع مطالعه و با توجه به جدول مورگان از بين 24 نفرمراجعين به بيمارستان مطهري شيراز 22 آزمودني¬هاي واجد شرايط انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه 15 نفره تجربي و 8 نفره كنترل تقسيم شدند. سه روز قبل از شروع تمرين و دو روزبعد از پايان تمرينات از هر دو گروه نمونه خوني از وريد بازويي دست چپ گرفته شد. سپس گروه تمرين به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته در عصر روزهاي فرد به مدت زمان 60 دقيقه كه توسط مربي اجرا مي¬شد شركت كردند. 3- نتايج يا يافته ها به منظور پاسخ به اين سوالات از آزمون، از تحليل كوواريانس استفاده شده است. كه تمرينات پيلاتس به عنوان متغير مستقل و متغيرهاي¬ پيش آزمون، به عنوان متغير هم¬پراش و متغيرهاي پس آزمون به عنوان متغير وابسته وارد تحليل شدند. بر اساس جدول 3 با كنترل تأثير پيش آزمون با توجه به سطح معني¬داري بين گروهي، تمرينات پيلاتس بر نوتروفيل (19/0 =P)، لنفوسيت(84/0 =P ) و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت¬ها تأثير معني¬دار ندارد (23/0=P). 4- بحث و نتيجه گيري نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه تمرينات پيلاتس بر ميزان نوتروفيل و لنفوسيت و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت بيماران مبتلا به سرطان سينه تأثير معني¬دار ايجاد نمي¬كند.فبرو گزارش داد كه ورزش هوازي كه به طور منظم انجام مي¬شود، عملكرد سيستم ايمني را با فعال¬سازي لنفوسيت¬ها و سلول هاي NK بهبود مي¬بخشد. يكي از تغييرات چشمگير و ثابتي كه در جريان ورزش ديده مي¬شود لكوسيتوز (افزايش گلبول¬هاي سفيد در گردش) مي¬باشد. تعداد گلبول¬هاي سفيد در گردش ممكن است تا چهار برابر زمان استراحت افزايش پيدا كرده، پس از توقف ورزش در حد بالا باقي مانده و بعد از اتمام بعضي تمرين¬ها به مدت چندين ساعت بالا باقي بماند. به طور كلي به نظر مي¬رسد مقدار لكوسيتوز با شدت و مدت تمرين نسبت مستقيم دارد و با ميزان آمادگي فرد نسبت معكوس دارد. البته ممكن است مدت تمرين مهمترين عامل باشد. علاوه بر اين، لكوسيتوز ممكن است تحت تاثير عواملي كه پاسخ¬هاي هورموني بدن را نسبت به ورزش تنظيم مي¬كنند، نيز قرار گيرد. از جمله اين موارد آزاد شدن كورتيكوستروئيدها مي¬باشد كه مويد نقش مركزي اينگونه هورمون¬ها در چگونگي توزيع سلول¬هاي ايمني به دنبال ورزش مي¬باشد. افزايش در تعداد گلبول¬هاي سفيد در حين و بلافاصله پس از تمرين غالبا به علت افزايش تعداد نوتروفيل¬ها و به ميزان كمتري لنفوسيت¬ها مي¬باشد. علاوه بر اين، افزايش ميزان كورتيزول مي¬تواند يكي از عوامل ايجاد كننده لكوسيتوز باشد. همچنين تعداد لنفوسيت¬ها با افزايش ميزان كار به طور پيش¬رونده¬اي بالا مي¬رود (لنفوسيتوز) و ميزان آن بستگي به نوع و شدت ورزش دارد. مطالعات نشان مي¬دهند بالا بودن لكوسيت¬ها و لنفوسيت¬ها در طول تمرين به عنوان بخشي از پاسخ التهابي از تمرين مطرح مي-باشد. با وجود تحقيقات زياد درباره اثرات ورزش بر سيستم ايمني، توافق كلي وجود ندارد كه اين خود مربوط به تفاوت در انواع فعاليت¬هاي ورزشي، شدت و مدت تمرينات، تفاوت¬هاي فردي و تجربه ورزشي افراد و اندازه¬گيري¬هاي متفاوت عوامل سيستم ايمني مي¬باشد اما به¬نظر مي¬رسد به دليل كم¬شدت بودن تمرينات پيلاتس، اين تمرينات بر سيستم هورموني و در نتيجه ايمني تاثيري نداشته است اما به دليل اينكه برنامه تمريني بر روي نمونه¬هاي انساني انجام شد لازم بود همه جوانب ايمني در نظر گرفته شود اما به هر حال اين مسئله ضرورت انجام تحقيقات بيشتري در اين زمينه آشكار مي¬سازد. كم بودن تعداد آزمودني¬ها نيز مي¬تواند بر نتايج تحقيق موثر باشد. 5- نتيجه گيري با توجه به نتايج كلي تحقيق به نظر مي¬رسد كه هشت هفته تمرين ورزشي پيلاتس تاثير معني¬داري بر شاخص¬هاي ايمني (نوتروفيل و لنفوسيت) و التهابي (نسبت نوتروفيل به لنفسيت ) ندارد و در نتيجه موجب تضعيف يا تقويت سيستم ايمني و التهابي نمي¬شود. كه دليل احتمالي آن كم شدت بودن اين نوع برنامه تمرين و در نتيجه عدم تاثير آن بر شاخص¬هاي فيزيولوژيكي موثر مانند هورمون¬ها مي¬باشد كه لازم است در تحقيقات آينده مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به نتايج حاصل از تحقيق حاضر پيشنهاد مي¬شود كه بيماران مبتلا به سرطان سينه بدون نگراني از مشكلات احتمالي سيستم ايمني ناشي از ورزش، از تمرينات پيلاتس استفاده كنند و با توجه به آثار مثبت تاييد شده اين تمرينات در تحقيقات گذشته، در كنار درمان¬هاي دارويي خود از اين تمرينات جهت كاهش عوارض اين بيماري استفاده كنند.