كاربرد ميانبارهاي نفتي در تعيين خصوصيات فيزيكي و شيميايي مخازن هيدروكربني

مطالعه ميانبارهاي سيال در زمين شناسي اقتصادي به منظور برآورد دما، فشار و شوري سيال بوجود آورنده كانسارها )بويژه كانسارهاي گرمابي و پورفيري( يكي از روش هاي معمول و قابل اعتماد در تعيين ژنز كانسار ميباشد. اما امروزه دامنه كاربرد ميانبارهاي سيال بسيار گستردهتر شده و اخيراً از ميانبارهاي سيال در محيطهاي دياژنتيكي و حوضههاي رسوبي براي حل مسائل مبهم در زمين شناسي نفت استفاده مي گردد. در مطالعه مخازن نفتي، بررسي هاي چاه آزمايي و چاه نگاري، از روشهاي متداول و قديمي در تعيين خصوصيات سنگ مخزن مي باشد. اما روش نوين مطالعه ميانبارهاي پتروليوم نه تنها در تعيين ويژگيهاي سنگ مخزن و بسياري ازمسايل مجهول در ارتباط با آن كاربرد دارد، بلكه بعضي از معايب روش هاي چاه نگاري و چاه آزمايي ،عاري مي باشد، از جمله: 4( چاه آزمايي خصوصيات مخزن را به صورت متوسط و با فرض جريان شعاعي تعيين مي نمايد، كه اين خود يكي از ضعف هاي مهم در شناخت مخزن محسوب مي گردد، و 5( چاه نگاري فقط محدوده كمي )نواحي اطراف چاه( از مخزن را تحت پوشش قرار مي دهد و نمي تواند توصيف كننده تمامي لايه توليدي باشد. به همين دليل امروزه در بسياري از نقاط دنيا از روش نوين كه هيچ كدام از معايب فوق را نداشتنه و اطلاعات دقيقي از تركيب و نوع هيدروكربورها، ليتولوژي » مطالعه ميانبارهاي پتروليوم « سنگ مخزن، مسير مهاجرت نفت، تغييرات تركيبي هيدروكربورها در طي مهاجرت و ... را در اختيار مي گذارد، استفاده مي گردد. لذا دراين مقاله سعي شده است كه در ابتدا مختصري به كاربرد ميانبارهاي سيال پتروليوم اشاره نموده و سپس به تكنيك هاي مورد استفاده در مطالعه آنها پرداخته گردد. اصول كلي تشكيل ميانبارهاي پتروليوم با ميانبارهاي سيال موجود در محيطهاي گرمابي يكسان است؛ تنها تفاوت عمده بين اين دو، تفسير داده هاي حاصل از مطالعات است كه اين امر در ميانبارهاي پتروليوم به دليل وجود ملكولهاي پيچيده آروماتيك، آليفاتيك و غيره، بسياردشوار مي باشد.