سير تكامل نظريات در استفاده مجدد سازگار از بناهاي تاريخي به منظور حفاظت از آن¬ها

تغيير بناهاي موجود براي كاركردهاي جديد پديده¬اي نو نبوده و در گذشته بناهايي كه ايمني بيشتري داشتند برحسب نياز و يا كاركردهاي جديد مورد تغيير و دگرگوني قرار مي¬گرفته¬اند. اما امروزه استفاده مجدد سازگار از بناهاي تاريخي در انواع مختلف و به شكلي موفق در سراسر جهان انجام شده است و در سياست‌ كشورهاي مختلف در راستاي توسعه پايدار، امري اساسي است. از آنجايي كه اصول حفاظت شهرها و بناهاي تاريخي در ادامه نظريات نظريه‌پردازان اين حوزه شكل گرفته‌، بررسي اين نظريات ضروري مي‌نمايد. استفاده مجدد سازگار از بناهاي تاريخي به عنوان روشي براي حفاظت؛ از اين قاعده مستثنا نيست. هدف از اين مقاله بررسي نظريات مرتبط با استفاده مجدد سازگار از بناهاي تاريخي مي‌باشد تا به سير تكامل آن دست يابيم. اين پژوهش در زمره پژوهش‌هاي كيفي قرار دارد و با راهبرد توصيفي-تحليلي انجام شده است. اطلاعات اين مقاله بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي صورت گرفته است كه در آغاز نظريات مرتبط با مبحث استفاده مجدد سازگار بررسي و به تفكيك بيان شده‌اند. چكيده‌اي از اين نظريات در قالب يك جدول ارائه شده است كه با بررسي آن درمي¬يابيم از قرن نوزدهم نظريه¬پردازان شروع به ارائه نظرات خود در اين خصوص كرده¬اند و گاهي نظرات آن¬ها در تقابل با يكديگر بوده‌ است. همين امر منجر به شكل‌گيري نظريات جامع‌تري شده به ‌طوري كه در آغاز تنها پذيرش راهكار استفاده مجدد سازگار از بناهاي تاريخي به عنوان روشي براي حفاظت از آن‌ها مطرح بود اما در دهه‌هاي اخير شاهد آن هستيم كه نه ‌تنها استفاده مجدد سازگار به عنوان روشي براي حفاظت پذيرفته شده بلكه نظريه‌پردازان سعي در ارائه نظرات براي هر چه بهتر انجام شدن آن را داشته¬اند.