بررسي طرح كاشي كاري داخل گنبد مسجد شيخ لطف الله از نظرالگوهاي هندسي تزيينات سنتي معماري ايران

با آغاز قرن بيستم، با هجوم الگوهاي معماري مدرن غرب به معماري جهان، رفته رفته الگوهاي معماري بومي كشورها به دست فراموشي سپرده شد.معماري بومي ايران علي الخصوص معماري تزييني آن ؛ سرشار از الگوهاي مختلف و زيباييست كه نشان دهنده ذوق ايرانيان و روح حاكم بر زندگي آنان است.يكي از اين الگوها ؛ الگوهاي هندسي ميباشد كه با توجه به محدوديت استفاده از موتيف هاي جاندار در الگوها ، مورد توجه معماران ايراني قرار گرفته به نحوي كه اكثر غريب به اتفاق بناهاي كهن و ارزشمند اين سرزمين قابل مشاهده است.با اطمينان ميتوان گفت يكي از بناهاي شاخص ايران در عرصه معماري تزييني علي الخصوص كاشي كاري ،مسجد شيخ لطف الله اصفهان است كه از نظر به كار گيري الگوهاي هندسي در طرح و نقش آن،منحصر به فرد است.هدف اين پژوهش بررسي طرح و نقش كاشي كاري داخلي گنبد مسجد شيخ لطف الله از نظر ويژگي هاي معماري تزييني ايران ميباشد. روش پژوهش براي پاسخ گويي به پرسش هاي فوق و دست يابي به اهداف آن، جمع آوري داده ها به صورت توصيفي و ترسيمي و پديدار شناسانه با رويكردي كاربردي و به طريق مطالعات كتا بخانه ايي از منابع مطالعاتي وبا محوريت طرح ها و الگو هاي هندسي در تزيينات بناهاي قديمي معمارس اسلامي انجام گرفته است.نتايج پژوهش نشان ميدهد ؛ الگوهاي هندسي معماري تزييني ايران بر نه ويژگي استوار ميباشد كه هفت ويژگي آن در طرح و نقش كاشي كاري داخلي گنبد مسجد شيخ لطف الله به كار گرفته شده است.