ارزيابي تاثيركارايي بتن وبررسي آزمونگر k-اسلامپ

از اوايل قرن بيستم، صنعت بتن براي حصول اطمينان از جايگيري مناسب بتن و دستيابي به مقاومت كافي پس از سخت شدن، نياز به نظارت بتن را به رسميت شناخته است. تعداد روش هاي آزمايشي بسيار زيادي به منظور تشخيص كارايي براي تحقيقات، تناسب مخلوط و استفاده درست، توسعه و بسط داده شده اند. از اكثريت قريب به اين روش هاي آزمايشي، فراتر از يك يا دو مطالعه اوليه ، استفاده ديگري نشده است. به استثناي آزمايش اسلامپ كه بطور گسترده اي مورد استفاده قرار گرفته است، روش هاي كمي كه بطور وسيع مورد مطالعه قرار گرفته اند، عموما براي كسب پذيرش شكست خورده اند(از پذيرش گسترده اي برخوردار نيستند). بعد از 80 سال تلاش، صنعت بتن هنوز با چالش توسعه آزمايشي مناسب براي اندازه گيري ويژگي هاي رئولوژيكي مرتبط بتن مواجه مي باشد. اين نوشته، چند روش آزمايش براي اندازه گيري كارايي بتن را توصيف مي كند. بسياري از روش هاي آزمايش براي يك پروژه واحد يا براي كاربردي خاص ايجاد شده اند و در منابع گزارش شده اند. اگرچه بسياري از شيوه ها در اين نوشته ممكن است هرگز در آينده بكار نروند و در گذشته بصورت پراكنده اي بكار رفته باشند، بررسي تست هايي كه شكست خورده اند و آزمون هايي كه توسط آزمون هاي بهتري جايگزين شده اند در شناخت روندهايي در تحقيقات كارايي بتن و در انتخاب مفاهيم كليدي براي توسعه يك روش آزمون جديد آموزنده مي باشد.