پايداري يك اثر معماري با بهره گيري از انرژي هاي اكولوژيك و بررسي عوامل تاثير گذار در آن

كاربرد مفاهيم پايداري و اهداف توسعه پايدار در جهت كاهش اتلاف انرژي و آلودگي محيط زيست در معماري مبحثي به نام معماري پايدار (اكولوژيك) را بوجود آورده است.در اين نوع معماري ساختمان نه تنها با شرايط اقليمي منطقه خود را تطبيق ميدهد بلكه ارتباط متقابلي با آن برقرار ميكند.در فضاي كنوني يكي از شاخصه هاي توسعه يافتگي جوامع را وجود فضا هاي سبز در محيط شهري دانسته اند كه البته با افزايش جمعيت و توسعه شهر ها به ويژه ايجاد كلان شهر ها ضرورت ايجاد و نگهداشت بهينه فضاهاي سبز كاملا حياتي به نظر ميرسد.با توسعه و گسترش شهر نشيني انسان ها به تدريج از طبيعت دور شدند و دخالت در محيط طبيعي و ايجاد محيط انسان ساخت نياز هاي زيست محيطي،حسي و روحي انسان را بيشتر نمايان نموده است لذا كاركرد فضاي سبز در شهرها به شكلي است كه بدون توجه به آن ممكن نيست شهر ها پايدار بمانند.بنابراين اگر فضاي سبز به عنوان بخشي از بافت شهري با كاركرد خدمات شهري ضرورت يافته نميتواند جدا از نياز هاي جامعه قرار گيرد از اين رو مفهوم پايداري در شهر ها حول محور هاي متعدد قابل بررسي است. مكانيزه شدن زندگي بشري و تاثيرات آن بر ذهنيت انسان منجر به فاصله گرفتن از محيط طبيعي و مانوس شدن وي با مصنوعات خويش گرديده است كه حاصل اين امر انواع سرخوردگي ها و امراض رواني انسان است اينجاست كه ضرورت احياي مجدد شور دوباره بخشيدن به ارتباط انسان و طبيعت درك ميشود و نياز داشتن مسكني براي رهايي از تنش هاي زندگي مدرن و تكنولوژي بيشتر حس شده و از اين رو پي به اهميت ارتباط طبيعت و مسكن برده ميشود كه با درون كشيدن طبيعت به بنا ميتوان اين موضوع مهم را جامه عمل پوشاند. هدف از اين مقاله بررسي انرژي طبيعي و معماري اكولوژيك در ساختمان با بررسي بهره گيري از انرژي هاي پايداري همچون پيل هاي سوختي، ساختمان هاي صفر انرژي، پنجره هاي هوشمند و ... است و در ادامه به مزاياي ايجاد بام سبز و طبيعت در ساختمان ها اشاره شده است