نقش روانشناسي محيط در معماري ،نگرش و شاخص ها در فضاي دوستدار كودك

روانشناسي محيطي مطالعه پيچيده بين مردم و محيط اطرافشان است. به عقيده جيفورد (Gifford) روانشناسي محيطي با شاخه اصلي روانشناسي تفاوت دارد. زيرا به محيط فيزيكي روزمره مي پردازد. اين علم چارچوبي از نقطه نظرات، تحقيق ها و فرضيات را فراهم مي آورد كه مي تواند به ما در درك بهتري از روابط متقابل انسان و محيط اطراف، كمك كند. با استفاده از اين دانش مي توان پيش از طراحي و ساخت، ارزيابي هايي را انجام داد كه بهترين ابزار براي طراحان حرفه اي به حساب مي آيد. اگر ما بدانيم چه چيز در گذشته عملكرد بهتري از خود نشانداده است، براي طراحي بهتر در آينده آمادگي بيشتري خواهيم داشت. با استفاده از تئوري هاي كنترل مي توان مشاهده كرد كه محيط نقش اساسي را در شكل گيري احساس ارزش ها و توانمند ساختن براي افراد و گروه هاي مختلف ايفاء مي كند. فرضيه فضاي قابل دفاع پيشبيني مي كند كه تغييرات مشخصي در طراحي فضا هاي مسكوني كه باعث كاهش فضا هاي شهري عمومي و افزايش طبيعي نظارت، بازبيني و حس مالكيت توسط ساكنين مي شود، باعث كاهش جرم خواهد شد. در محله هايي در او هايو و نيويورك با در نظر گرفتن اين امر در طراحي و توجه به فضا هاي قابل دفاع، نرخ جرم كاهش يافته است. نمونه ديگر پاركي در يكي از محلات سياتل مي باشد كه ساكنان محله ن هايت مراقبت و نگهداري را از پارك محله خود انجام مي دهند. شهروندان نقش فعالي را در از بين بردن علف هاي هرز، تميزكردن مسير ها و بطور كلي مراقبت از سلامت پارك ايفاء مي كنند. در اصل آن ها پارك را مال خود مي دانند.