رابطه بين ادراك زمان با ترس و اميد به زندگي در بين زنان همسر فوت شده شهر يزد

The relationship between the perception of time with fear and life expectancy among women wife died in Yazd

چكيده هدف از انجام اين تحقيق بررسي رابطه بين ادراك زمان با ترس و اميد به زندگي در زنان همسر فوت شده شهر يزد بود. جامعه آماري شامل كليه زنان همسر فوت شده شهر يزد در سال 1395-1394 بود. براي تعيين حجم با استفاده از نمونه گيري در دسترس تعداد 120 نفر از زناني كه همسر آنها فوت شده است انتخاب گرديد. ابزارهاي اندازه گيري تحقيق شامل مقياس ترس(PFAI) كانروي و همكاران ( 2002 ) و مقياس اميد به زندگي اشنايدر(1998) بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون دو متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد بين ادراك زمان و ترس همبستگي مثبت و معني داري با اطمينان 99 درصد اما بين ادراك زمان و اميد به زندگي در زنان همسر فوت شده همبستگي معني داري مشاهده نگرديد. بررسي نتايج تجزيه رگرسيون نشان داد در كل متغير ادراك زمان به تنهايي 1/40 درصد از واريانس ترس را پيش بيني مي كند ، و ورود متغير ادراك زمان به معادله منجر به پيش بيني اميد زنان همسر فوت شده نشد(05/0

Abstract The aim of this study was to investigate the relationship between the perception of time with fear and life expectancy of women widows city of Yazd. The population consisted of all women wife died in Yazd was in 1395-1394. To determine the volume using the sampling of 120 women who became the wife of the deceased. Measurement tools included fear scale (Pfai) Conroy et al. (2002) and the scale of life expectancy Schneider (1998). Data using Pearson correlation and regression analysis were used two variables. 279/0 = (118,1) F). Thus it can be said that the perception of time for a significant increase fear but on hope is not impressive.