اثربخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر اميد به زندگي دختران تك والد تحت پوشش سازمان بهزيستي

Effectiveness of positive thinking skills training on life hope in single- parent girls sponsored by welfare organization.

محروميت از پدر و مادر يكي از شرايط خاص خانوادگي است كه مي تواند به صورت مستقيم و غير مستقيم ابعاد مختلف رفتار فرزندان را تحت تاثير قرار دهد و به عزت نفس پايين، افسردگي و نا اميدي منجر شود. هدف اين مطالعه تعيين اثر بخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر اميد به زندگي دختران تك والد تحت پوشش بهزيستي استان لرستان بود. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي (مداخله اي) بوده و در آن از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل به همراه پيگيري استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفر از دختران تك والد تحت پوشش بهزيستي استان لرستان كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفي در دوگروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. قبل از انجام مداخله آموزشي پرسش نامه اميد به زندگي اسنايدر به عنوان پيش آزمون بر روي هر دو گروه اجرا شد. در مرحله بعدي پژوهش، روي گروه آزمايش، 10 جلسه 90دقيقه اي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي اجرا گرديد در حالي كه بر روي گروه كنترل هيچ آموزشي صورت نگرفت. پس از پايان جلسات آموزشي مجددا پرسش نامه اميد به زندگي اسنايدر روي هر دو گروه، به عنوان پس آزمون اجرا گرديد. در نهايت پس از گدشت دو ماه از اتمام پژوهش، آزمون پيگيري اميد به زندگي اسنايدر جهت سنجش ثبات اثر بخشي آموزش هاي داده شده، روي گروه آزمايش اجرا گرديد. به منظور تجزيه و تحليل نتايج از روش تحليل كوواريانس و روش تي وابسته استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر اميد به زندگي دختران تك والد تأثير معناداري داشته است (001/0 P ) و همچنين تأثير آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر اميد به زندگي دختران تك والد در مرحله پيگيري نيز ماندگار بود. به نظر مي رسد آموزش مهارت هاي مثبت انديشي مي تواند به عنوان شيوه ايي موثر جهت بهبود اميد به زندگي دختران تك والد مورد استفاده قرار گيرد.

The aim of present study was to determine the effectiveness of positive thinking skills training on life hope in single- parent girls sponsored by welfare organization. Methods: The study design was semi-experimental pretest - posttest with control group and a follow-up trial. The sample contained 30 single- parents girls were selected using available sampling method among single- parent girls (who Included criteria )sponsored by Lorestan province welfare centers in 2016. The participants assigned randomly to two groups: experimental group (15) and control group (15). Before intervention Snyder hope scale Test were administered as a pre-test on both groups. Afterward, 10 sessions of positive thinking skills training was conducted on experimental group, while the control group received no training session. After the completion of training sessions, Snyder life hope questionnaire was performed on both groups again as the post-test. Then after two months, follow-up test was conducted to measure the stability of the effectiveness of the training given to the experimental group. We used Analysis of covariance and dependent t- test to analyzing the results. Results: Finally results showed that training of positive thinking skills had significant effect on life hope (p 0/001) in single-parent girls. According to the results we could say that training of positive thinking skills had improved life hope in single-parent girls and these results were also persistent in follow- up phase.