اثرات گردشگري بر توسعه پايدار روستايي

گردشگري و اقتصاد گردشگري در حال حاضر، در حال تبديل شدن به يكي از اركان اصلي اقتصاد تجاري جهان است. افزون بر اين بسياري از برنامه ريزان و سياست گذاران توسعه نيز از صنعت گردشگري به عنوان ركن اصلي توسعه پايدار ياد مي كنند. رشد صنعت گردشگري تاثيرات چند جانبه اي در كشورها به دنبال دارد. برقراري توازن و تعادل در وضعيت پرداخت ها، تنوع اقتصادي، افزايش درآمدها و ايجاد فرصت هاي شغلي از پيامدهاي اين وضعيت به شمار مي آيد. هرچند توسعه گردشگري در مناطق مختلف راه حل كلي براي همه مسائل نيست، اما راهبرد نويني پيش روي برنامه ريزان و تصميم گيران مرتبط مي گذارد، كه براي توسعه پايدار و كاهش محروميت مناطق مي تواند موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثرات گردشگري بر توسعه پايدار روستاي قلعه نو مي باشد. روش استفاده شده در اين پژوهش توصيفي تحليلي است. نتايج حاصله حاكي از آن است كه، گردشگري در زمينه اقتصادي اثرات محدودي داشته و به جز اشتغال زايي و درآمدزايي اندك، موجب بالا رفتن قيمت ها و سوداگري زمين شده است. در زمينة اجتماعي اثرات مثبت بيشتري نظير افزايش سواد، بهداشت فردي و عمومي، افزايش تعامل با نواحي هم جوار و كاهش مهاجرت داشته است. در زمينه زيست محيطي نيز ورود گردشگران به نابودي گونه هاي گياهي و جانوري، افزايش آلودگي و تخريب محيط زيست منجر شده است. بنابراين، با برنامه ريزي اصولي و تلاش براي استفاده بهينه از ورود گردشگران، مي توان وضعيت اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و كالبدي روستاهاي منطقه را بهبود بخشيد.