نگرشي برچالشهاي فراگيري زبان دوم در كودكان

زبان يك قابليت انساني به شمار ميآيد كه در شكلگيري شخصيت و هويت فردي و اجتماعي و ايجاد فرهنگ نقش عمدهاي را به خود اختصاص داده است؛ داشتن زبان مشترك امكان تبادل افكار و وحدت ملي را فراهم ميسازد؛ در بسياري از كشورها انواع گوناگوني از زبانهاي مختلف در يك جا جمع گشتهاند و اين برخورد زبانها و يا به تعبيري دو و يا چند زبانگي اگرچه مزايايي بدنبال داشته، ولي معزلاتي را نيز به ويژه براي كودكان بوجود آورده است. تدريس دوزبانهها نيازمند شناخت زبان مادري است چرا كه اين زبان مبناي يادگيري و يا فراگيري و پل ارتباطي ميان خانه و مدرسه است. در اين مقاله سعي برآن است تا نشان دهد كودكاني كه بنا به مقتضيات محيط بايد چند زبانه باشند چگونه نظامهاي زباني مختلف را بياموزند و چگونه آنها را از هم متمايز كنند تا اين تناقصات زباني در نظام آموزشي به سدي براي پيشرفت آنها مبدل نشود و اختلالات يادگيري و در نتيجه افت تحصيلي آنها مخصوصاً در دوره ابتدايي را فراهم نسازد.