نماد شهرها، زبان شهرها «نمونه موردي: بررسي تاثير نمادهاي شهر تهران برشهروندان و گردشگران»

يكي از رويكردهاي مطالعاتي زبانشناسي، ارتباط بين نشانه ها و مفاهيم آنها مي باشد كه در اين راستا مي توان به حوزه زبان و جامعه نيز اشاره نمود. بدين معنا كه نشانه هاي مهم جوامع مختلف را شناسايي و نقش و تاثير آنها در فرهنگ، روابط اجتماعي و هويت افراد را بررسي نمود. در اين مقاله تلاش شده است كه با استفاده از نمادهاي پيشين و كنوني شهر تهران و بهره گيري از تحقيقات ميداني و كتابخانه اي، به تجزيه و تحليل نقش اين نشانه هاي شهري در معرفي پايتخت ايران پرداخت. درمقاله حاضر، ارتباط بين اين نمادها با شهروندان تهراني و باز شناسي و ادراك آنها توسط گردشگران و بازديدكننده هاي غير ايراني و مقايسه معماري سنتي و مدرن در شكل گيري اين مفاهيم در ذهن افراد ياد شده، مد نظر قرار گرفته است. با توجه به اين كه نشانه شناسي شهري ابزاري ارزشمند جهت باز نمايي هويت و واقعيت هر شهر محسوب مي شود، مي توان به اهميت وجود اين نمادها در بافت سنتي شهر و ايجاد نشانه هاي مدرن شهري و ارائه راهكارهاي موثر در شهر سازي نوين با استفاده از اصول زبانشناسي اجتماعي، در جهت تداوم نمادهاي شهري به عنوان زبان گوياي فرهنگ و تمدن جامعه ايراني_اسلامي پي برد.